Status naukowy ludologii. Przyczynek do dyskusji

• Authors: Surdyk Augustyn

Title variants

EN

THE ACADEMIC STATUS OF LUDOLOGY. INTRODUCTION TO A DISCUSSION

• Languages of publication: PL

Abstracts

EN

The article is an introduction to a discussion on the status of ludology as an academic discipline dealing with games research. It presents a summary of the most important research in this area and outlines the basic differences between the perception and scope of research of ludology in Poland and abroad.

Keywords

EN

GAME STUDIES; GAMES RESEARCH; GAMES RESEARCH ASSOCIATION OF POLAND; GRAP; LUDOLOGICAL ORGANISATIONS; LUDOLOGY; POLSKIE TOWARZYSTWO BADANIA GIER; PTBG

• Publisher: Polskie Towarzystwo Badania Gier (Games Research Association of Poland)
• Journal: Homo Ludens
• Year: 2009
• Issue: 1
• Pages: 223-243
• Document type: ARTICLE

Contributors

author

Surdyk Augustyn

• Augustyn Surdyk, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Wydzial Neofilologii, Instytut Lingwistyki Stosowanej, Pracownia Badan Ludologicznych w Glottodydaktyce i Komunikacji Interkulturowej, ul. 28 czerwca 1956 r. nr 198, 61-485 Poznan, Poland

References

• Abt, C. C. (1971). Ernste Spiele. Lernen durch gespielte Wirklichkeit. Köhln.
• Björk, S., Holopainen, J. (2004). Patterns in Game Design. New York: Cengage Delmar Learning.
• Caillois, R. (1997). Gry i ludzie. Warszawa: Volumen.
• Caillois, R. (2005). Gry i ludzie. W: L. Kolankiewicz (red.), Antropologia widowisk. Zagadnienia i wybór tekstów (s. 163–174). Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.
• The Canadian Games Studies Association, http://contagion.edu.yorku.ca/cgsa/index.php.
• Culin, S. (1907). Games of the North American Indians. Twenty fourth Annual Report of the Bureau of American Ethnology, 1902–1903. Government Printing.
• Digital Games Research Association, www.digra.org/digrainfo/document_view.
• Elkonin, D. B. (1978). Psychołogija igry. Moskwa: Piedagogika.
• Eludamos: Journal for Computer Game Culture, http://www.eludamos.org.
• Encyklopedia „Epistema”, wortal „Wiedza i Edukacja” przy UMCS w Lublinie, hasło „gry fabularne”. Online: http://wiedzaiedukacja.eu/archives/77.
• European Game Academy, www.ega.org.pl.
• Filiciak, M. (2006). Wirtualny plac zabaw. Gry sieciowe i przemiany kultury współczesnej. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
• Frasca, G. (1999). Ludology meets narratology: Similitude and differences between (video)games and narrative, pierwotnie opubl. w j. fińskim pt. Ludologia kohtaa narratologian w: Parnasso, 3, wersja ang. dostępna online: www.ludology.org.
• Frasca, G. (2003). Ludologists love stories, too: Notes from a debate that never took place. Online: http://www.digra.org/dl.
• Game Journal: Professional Academic Forum for Games and Game Theory, http://www.gamejournal.org.
• Game Research: The art, business, and science of video games, http://www.game-research.com.
• Game Studies: The International Journal of Computer Game Research, http://gamestudies.org.
• Games and Culture: A Journal of Interactive Media, http://gac.sagepub.com.
• Games without frontiers, http://www.gameswithoutfrontiers.net.
• Homo Communicativus, www.hc.amu.edu.pl.
• Hostyński, P. (2003). Szukamy nowych dróg. Materiały II meetingu glottodydaktycznego zorganizowanego w ramach Podyplomowego Studium Glottodydaktyki 2000/2001. Poznań: Rys-studio.
• Huizinga, J. (1985). Homo ludens. Zabawa jako źródło kultury. Warszawa: Czytelnik.
• Huizinga, J. (2005). Homo ludens. Zabawa jako źródło kultury. W: L. Kolankiewicz (red.), Antropologia widowisk. Zagadnienia i wybór tekstów (s. 143–162). Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.
• Instytut Lingwistyki Stosowanej UAM, www.ILS.amu.edu.pl.
• International Simulation and Gaming Association (ISAGA), www.isaga.info.
• Järvinen, A. (2007). Games without Frontiers: Theories and Methods for Game Studies and Design. W: Acta Electronica Universitatis Tamperensis, 701. Praca doktorska. Online: http://acta.uta.fi/english/teos.phtml?11046.
• Kolankiewicz, L. (red.). (2005). Antropologia widowisk. Zagadnienia i wybór tekstów. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.
• Kulturotwórcza funkcja gier, www.gry.konferencja.org.
• Kulturotwórcza funkcja gier 2005, www.gry2005.konferencja.org.
• Kulturotwórcza funkcja gier 2006, www.gry2006.konferencja.org.
• Kulturotwórcza funkcja gier 2007, www.gry2007.konferencja.org.
• Kulturotwórcza funkcja gier 2008, www.gry2008.konferencja.org.
• Loading..., http://journals.sfu.ca/loading/index.php/loading.
• Ludologia.org, http://www.ludologia.org.
• Ludologica, www.konzack.blogspot.com.
• The Ludologist, http://www.jesperjuul.net/ludologist.
• Ludology.org., www.ludology.org.
• www.ludology.org/about_gonzalo_frasca.html.
• Mochocki, M. (2007). Między grą a literaturą. Scenariusze narracyjnych gier fabularnych. Niepublikowana praca doktorska, Uniwersytet Gdański.
• North American Simulation and Gaming Association (NASAGA), www.nasaga.org.
• Okoń, W. (1995). Zabawa a rzeczywistość. Warszawa: Wydawnictwo „Żak”.
• Okoń, W. (2007). Nowy słownik pedagogiczny (wyd. X uzupełnione i poprawione). Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
• Palmer, H. E. (1964). The Principles of Language Study (I wyd. 1921). Oksford: Oxford University Press.
• Pfeiffer, W. (2001). Nauka języków obcych. Od praktyki do praktyki. Poznań: Wagros.
• Piasecki, E. (1922). Badania nad genezą ćwiczeń cielesnych. Poznań.
• Pijanowski, L., Pijanowski, W. (2006). Encyklopedia gier według Lecha i Wojciecha Pijanowskich. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Polskie Towarzystwo Badania Gier (Games Research Association of Poland), www.PTBG.org.pl.
• Prokop, I. (2001). Materiały I Meetingu Glottodydaktycznego zorganizowanego w ramach Podyplomowego Studium Glottodydaktyki 1999/2000 w Katedrze Glottodydaktyki i Translatoryki w dniach 24–25 czerwca 2000. Poznań: Rys- studio.
• Society for the Advancement of Games and Simulation in Education and Training (SAGSET), www.sagset.org.
• Siek-Piskozub, T. (1993). Games and plays in foreign language teaching. W: J. Darski, Z. Vetulani (red.), Linguistische Arbeiten, Sprache – Kommunikation – Informatik (Akten des 26. Linguistischen Kolloquiums, Poznań 1991). Tübingen: Max Niemeyer Verlag.
• Siek-Piskozub, T. (1994). Gry i zabawy w nauczaniu języków obcych. Warszawa: WSiP.
• Siek-Piskozub, T. (1995). Gry, zabawy i symulacje w procesie glottodydaktycznym. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
• Siek-Piskozub, T. (2001). Uczyć się bawiąc. Strategia ludyczna na lekcji języka obcego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Sitarski, P. (2008). Historia, założenia i praktyka klasyfikacji (ratingu) gier komputerowych w Europie i na świecie. W: A. Surdyk, J. Z. Szeja (red.), Kulturotwórcza funkcja gier. Gra jako medium, tekst i rytuał, tom II (s. 189–200). Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań.
• Sitarski P. (2002). Rozmowa z cyfrowym cieniem. Model komunikacyjny rzeczywistości wirtualnej. Kraków: Rabid.
• Spilforskning, http://spilforskning.dk.
• Sułkowski, B. (1984). Zabawa. Studium socjologiczne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Stasieńko, J. (2005). Alien vs. Predator – gry komputerowe, a badania literackie. Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji TWP.
• Surdyk, A. (2003). Gry fabularne na lektoracie a autonomizacja studenta. Niepublikowana praca doktorska. Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
• Surdyk, A. (2006). An Introduction to the Communicative Technique of Role-Playing Games in Teaching Foreign Languages. Referat wygłoszony podczas FIPLV World Congress 2006 / LMS Språkdagar in Göteborg Sweden 15-17 June. Online: http://www.fiplv.org/WC06/documentation/English/AugustynSurdyk.pdf.
• Surdyk, A. (2007a). Charakter i cele Polskiego Towarzystwa Badania Gier oraz perspektywy badań nad grami w Polsce. W: A. Surdyk, J. Z. Szeja (red.), Kulturotwórcza funkcja gier. Gra jako medium, tekst i rytuał, tom II. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
• Surdyk, A. (red.). (2007b). Kulturotwórcza funkcja gier. Gra jako medium, tekst i rytuał, tom I. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
• Surdyk, A. (2007c). Od Tolkiena do glottodydaktyki, czyli o technice gier fabularnych w dydaktyce języków obcych i gustach literackich studentów. W: A. Surdyk (red.), Kulturotwórcza funkcja gier. Gra jako medium, tekst i rytuał, tom I (s. 91–98). Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
• Surdyk, A. (2008a). Edukacyjna funkcja gier w dobie „cywilizacji zabawy”. Homo Communicativus, 3(5), s. 27–45.
• Surdyk, A. (2008b). Klasyfikacja interakcji w grach typu role-playing games oraz relacje komunikacyjne i dydaktyczne w technice gier fabularnych. Homo Communicativus, 2(4), s. 115–125.
• Surdyk, A., Szeja, J. Z. (red.). (2007). Kulturotwórcza funkcja gier. Gra jako medium, tekst i rytuał, tom II. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
• Surdyk, A., Szeja, J. Z. (red.). (2008a). Kulturotwórcza funkcja gier. Gra w kontekście edukacyjnym, społecznym i medialnym. Numer tematyczny Homo Communicativus, 2(4).
• Surdyk, A., Szeja, J. Z. (red.). (2008b). Kulturotwórcza funkcja gier. Cywilizacja zabawy czy zabawy cywilizacji? Rola gier we współczesności. Numer tematyczny Homo Communicativus, 3(5).
• Szeja, J. Z. (2004). Gry fabularne – nowe zjawisko kultury współczesnej. Kraków: Rabid.
• http://wiedzaiedukacja.eu/.
• http://wiedzaiedukacja.eu/archives/tag/lars-konzack.
• http://wiedzaiedukacja.eu/archives/86.
• http://en.wikipedia.org/wiki/DiGRA.
• http://en.wikipedia.org/wiki/Gonzalo_Frasca.
• http://en.wikipedia.org/wiki/Ludology.
• Znaniecki, F. (1974). Ludzie teraźniejsi a cywilizacja przyszłości. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Identifiers

CEJSH db identifier

11PLAAAA101118