PL
W przypadku chorób bezobjawowych i stanowiących zagrożenie życia, jaką jest między innymi tętniak aorty brzusznej, nieoczekiwana diagnoza wywołuje silny dysonans poznawczy. Tak negatywna informacja zapoczątkowuje stresujące wydarzenie życiowe, powszechnie oceniane jako bardzo ważne w biografii każdego człowieka. Założono, że stosunek do własnej choroby i operacji różni się zależnie od tego, czy pacjent oczekuje na zabieg, czy też jest po interwencji chirurgicznej. Badania ankietowe przeprowadzono na dwóch grupach chorych z tętniakiem aorty brzusznej, to jest: 23 pacjentów przed operacją oraz 19 pacjentów, których zoperowano 2–4 lata przed badaniem. Wyniki zanalizowano statystycznie za pomocą testu „chi-kwadrat”. Analiza statystyczna pozwoliła na odrzucenie hipotezy badawczej, co świadczy o randze stresującego wydarzenia życiowego, jakim jest własna, śmiertelna choroba. Jego negatywne zabarwienie uczuciowe jest tak silne i trwałe, że nie zmienia go nawet upływ czasu. Okazało się, że wszyscy pacjenci dokładnie pamiętają swoją pierwszą reakcję na wiadomość o chorobie, przeważnie wskazują na zewnętrzne motywy decyzji o operacji, podkreślając rolę lekarza prowadzącego oraz oceniają tę decyzję jako trafną i uzasadnioną. Taka ocena dowodzi skuteczności zadaniowego podejścia do radzenia sobie z krytycznymi wydarzeniami życiowymi.
EN
Abstract In an asymptomatic disease, which may be life-threatening, a sudden diagnosis produces a cognitive dissonance between the actual physical status and the potential lethal risk of the disease. In the treatment of an abdominal aortic aneurysm, even elective surgical treatment is associated with the risk of death. It was assumed that the attitude to one's own illness and surgical intervention may change in the course of treatment, before and especially after surgery. Two groups of patients were examined with the use of aspecific questionnaire to establish these changes: group 1 - 23 patients scheduled for elective abdominal aortic aneurysm repair; group 2 - 19 patients presented for the follow-up 2-4 years after surgery. Answers obtained from the questionnaire were statistically analyzed and compared between the groups with the use of a chi-square test. The statistical analysis of the results obtained by comparing groups of patients made it possible to reject the hypothesis about the differences in attitudes to the illness in patients before and after surgery. Regardless of the time which elapsed after receiving the information about the disease - the patients accurately recall their first reaction to an unexpected message. Both groups of patients: waiting for the surgery, and those who have already had it, focused on the external reasons for the decision about the surgery, i.e., the convincing role of a doctor. Positive or very positive assessment of their own decisions, in both groups, indicates the performance-oriented approach to a difficult situation (the decision about surgery).