Daktyloskopia w praktyce organów ścigania

• Authors: Leszek Bednarski

Title variants

EN

Fingerprint identification in the practice of law enforcement organs

• Languages of publication: PL

Abstracts

EN

The paper deals with the problem of usability of traces of fingerprints in the practice of law enforcement organs. The author pays particular attention to this type of traces as individually typical of each human being, reminding that they are traces which each offender leaves on the scene of crime. Their usability does not only allow channeling the identification of the offender who has left the trace, but also offers the possibility of identification of the corpse that cannot be identified upon external examination for different reasons (e.g. dismemberment of the corpse). Moreover, the author draws attention to the diminishing of the possibility of taking advantage of dactyloscopy in fighting crime, which followed as a result of changes to the Act of Police in the part relating to systematic enriching the collections of fingerprint files with copies of individual fingers (fingertips) used in the Automated Fingerprint Identification System (AFIS). The paper is complemented with an illustration of the external appearance of a deceased person’s face, which excludes any possibility of identification of the corpse, and instances of positive dactyloscopic experts’ assessment.

Keywords

EN

fingerprints; criminal proceedings; traces; identification; postmortem examination

• Publisher: Uniwersytet Opolski
• Journal: Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
• Year: 2012
• Volume: X
• Issue: 2
• Pages: 9-19

Contributors

author

Leszek Bednarski

• Zakład Kryminologii, Kryminalistyki i Wiktymologii, Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Opolskiego, ul. Katowicka 87a, 45-060 Opole

References

• Sehn Jan. 1960. „Ślady kryminalistyczne”. Z Zagadnień Kryminalistyki 1 : 27.
• Hanausek Tadeusz. 2009. Kryminalistyka. Zarys wykładu. Warszawa: Wolters Kluwer Polska.
• Horoszowski Paweł. 1966. Od zbrodni do kary. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
• Szczepaniak S. 1967. „Niewłaściwa reakcja na przestępstwa i błędy popełniane w oględzinach śledczych”. Służba MO 1 (58) : 26–27.
• Hołyst Brunon. 1967. Wykrywanie sprawców zabójstw. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze.
• Rogoża Ewa, Marcin Wudarczyk. 2006. „Genypina – nowy środek do ujawniania śladów linii papilarnych”. Problemy Kryminalistyki (253) : 76-83.
• Sławik Karol. 2003. Kryminalistyka w związkach z procesem karnym, kryminologią i wiktymologią. Uniwersytet Szczeciński.
• Gruza Ewa, Mieczysław Goc, Jarosław Moszczyński. 2011. Kryminalistyka – czyli Rzecz o metodach śledczych. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Łośgraf.
• Hanausek Tadeusz. 1978. Zarys kryminalistycznej teorii wykrywania. Cz. 1. Pojęcie i przedmiot wykrywania sprawców przestępstw. Warszawa: Departament Szkolenia i Doskonalenia Zawodowego MSW.
• Gurgul Józef. 1977. Śledztwa w sprawach o zabójstwa. Warszawa: Departament Szkolenia i Doskonalenia Zawodowego MSW.