PL
W artykule zastosowano typologię integracji zdarzeń Leonarda Talmy’ego do opisu słoweńskich konstrukcji wyrażających zmianę stanu emocjonalnego, tzn. początek i koniec stanu emocjonalnego. Talmy szeroko rozumie zdarzenie wyrażające zmianę stanu (fizycznego, mentalnego) obiektu jako: 1) zmianę danej cechy związanej z określonym obiektem (czyli to, co potocznie określane jest jako „zmiana”) i 2) trwanie danej cechy (czyli „stan”). Zauważa, że w wielu językach zdarzenie wyrażające zmianę stanu konceptualizowane jest w sposób analogiczny do zdarzeń wyrażających ruch, przy czym ruch także rozumiany jest zarówno jako zmiana danego położenia jak i trwanie w tym samym położeniu. W językach słowiańskich zmianę położenia i stanu wyrażają prefiksy czasownikowe, określane przez Talmy’ego jako satelity czasownika (np. słow. vz-leteti ‘wzlecieć’ przy ruchu i vz-ljubiti ‘pokochać’). W artykule przedstawiono słoweńskie przykłady językowe, w których cecha (uczucie) wyrażona jest poprzez: 1) czasownik, np. ljubiti ‘kochać’, 2) rzeczownik, np. jeza ‘złość’, 3) konstrukcję przymiotnikową, np. biti jezen ‘być zły’ (stan) i 4) konstrukcję przysłówkową, np. biti (komu) žal ‘być (komu) przykro’. Zastosowanie teorii Talmy’ego pozwoliło na systematyczny opis przestrzennych podstaw konceptualizacji uczuć i ukazanie gramatycznych i semantycznych podobieństw w konstruowaniu dynamicznej sytuacji „zmiany położenia” i „zmiany stanu emocjonalnego” (np. spraviti koga v jezo ‘wprawić kogo w złość’), jak również w konstruowaniu statycznej sytuacji „trwania w danym położeniu” i „trwania w danym stanie emocjonalnym” (np. živeti v sovraštvu ‘żyć w nienawiści’).