Aktywność sądu i przewodniczącego składu orzekającego w postępowaniu przed sądem karnym I instancji

• Authors: Eliana Trybuchowska

Title variants

EN

The activity of the court and the president of the adjudication board in the proceeding before the penal court of first instance

• Languages of publication: PL

Abstracts

EN

Equipping the court with the possibility of an active conduct is a derivative of the standpoint assuming that the penal procedure – as an institution of the public law – justifies the duty to take into account in it not only the private interest, but – primarily – interests of the administration of justice and society. The activity of the court manifests itself through managing a court hearing, the initiative in the sphere of dealing with evidence, running proceedings to take evidence, including examination. The manner of presiding over a hearing, like the remaining elements of the court’s activity, should – however – guarantee a sufficient scope for initiative of the parties and offer them a full possibility to express their own standpoint in the trial. Otherwise, it can become an element limiting the contradictoriness of the court hearing. The court of law and the president of the adjudication board safeguard that a dispute is run on the basis of legal regulations. The legislator imposes a special duty on the president of the adjudication board to see to it that the hearing is run in compliance with the regulations of proceedings and that the goal it serves is reached. The court, being one of the subjects in criminal proceedings, as regards the scope of establishing the factual state of the case appears both in the character in which its position stands close to those of the other subjects and in yet another character that is typical of itself exclusively: it is the subject that conducts proceedings to take evidence and then evaluates the results of the proceedings Thus, it depends on the degree of court’s activity in this respect whether, in a given case, it means a contentious procedure in its classic framework or an investigative proceeding with limited contradictoriness. In the case of effective and active role of the prosecution and the defence, an exhaustive carrying out of proceedings to take evidence, there is little space left for the court’s activity within the sphere of proceeding to take evidence. In consequence of the latter, the court will be able to concentrate on the proper evaluation and settling of the case. A reverse situation can result in ‘pushing’ the court into one direction, which – in compliance with the principles in force regarding penal procedure – should not happen. The regulations of the code of penal procedure make a contradictory dispute possible, they only have to be used in an appropriate way.

Keywords

EN

court session; Judge; adversary system; criminal procedure

• Publisher: Uniwersytet Opolski
• Journal: Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
• Year: 2011
• Volume: IX
• Pages: 93-112

Contributors

author

Eliana Trybuchowska

• Uniwersytet Opolski w Opolu Wydział Prawa i Administracji, Katedra Prawa Karnego, Zakład Prawa Karnego Procesowego, ul. Katowicka 87a, 45-060 Opole, Poland

References

• Świda Zofia. 1994. Realizacja praw człowieka w kontradyktoryjnym procesie karnym. Uniwersytet Wrocławski.
• Artymiak Grażyna. 2006. Zasada ciężaru dowodu w polskim procesie karnym a zasada prawdy materialnej. W Zasada prawdy materialnej. Materiały z konferencji, Krasiczyn, 15–16 października 2005 r., 79-88. Kraków: Zakamycze. Wolters Kluwer Polska.
• Waltoś Stanisław. 1964. „Problemy kontradyktoryjności w procesie karnym. Kierowanie rozprawą sądową”. Palestra (10) : 32.
• Kalinowski Stefan. 1961. Przebieg procesu karnego. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
• Puttkamer Ernst Wilfred. 1953. Administration of Criminal Law. University of Chicago Press.
• Harvey Cyril Pearce. 1958. The Advocate’s Devil. London: Stevens.
• Kempisty Henryk. 1986. Metodyka pracy sędziego w sprawach karnych. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze.
• Bieńkowska Beata. 1998. „Aktywność stron w postępowaniu przygotowawczym w nowym kodeksie postępowania karnego”. Prokuratura i Prawo (3) : 7-31.
• Nelken Jan. 1969. „Ciężar dowodowy w procesie karnym”. Nowe Prawo (6) : 884.
• Grzegorczyk Tomasz. 2002. Wprowadzenie do dyskusji. W Postępowanie karne w XXI wieku. Materiały z ogólnopolskiej konferencji naukowej, Popowo, 26-28 października 2001 r., 123. Warszawa: Dom Wydawniczy ABC.
• Murzynowski Andrzej. 1999. Znaczenie zasady skargowości i kontradyktoryjności w działalności sądów w świetle przepisów nowego kodeksu postępowania karnego. W Nowe prawo karne procesowe: zagadnienia wybrane. Księga ku czci profesora Wiesława Daszkiewicza, 93-110. Poznań: Biuro Usługowo-Handlowe „Printer”.
• Bieńkowska Beata. 1994. „Dyspozycyjność stron w procesie karnym na tle zasady kontradyktoryjności”. Przegląd Sądowy (6) : 34-51.
• Boratyńska Katarzyna Teresa. 2005. Kodeks postępowania karnego. Komentarz. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck.
• Murzynowski Andrzej. 1976. Istota i zasady procesu karnego. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
• Klejnowska Monika. 2004. Oskarżony jako osobowe źródło informacji o przestępstwie. Kraków: Zakamycze.
• Gostyński Zbigniew, red. 2004. Kodeks postępowania karnego. Komentarz. T. 2. Warszawa: Dom Wydawniczy ABC.
• Czekaj Mieczysław. 1998. „Problematyka pytań zadawanych przesłuchiwanym w nowym kodeksie postępowania karnego”. Prokuratura i Prawo (4) : 15-26.
• Hołyst Brunon. 1996. Kryminalistyka. Warszawa: Wydawnictwa Prawnicze PWN.
• Lipczyńska Maria, Zdzisław Czeszejko-Sochacki. 1980. Technika i taktyka zadawania pytań w procesie a rola adwokata. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze.
• Rosengarten Filip. 1978. „Problematyka pytań w karnym postępowaniu dowodowym”. Palestra (2) : 60-61.
• Hofmański Piotr, red. 2011. Kodeks postępowania karnego. Komentarz do artykułów 297-467. T. 2. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck.
• Zgryzek Kazimierz. 2003. „Oddalenie wniosku dowodowego w nowelizacji kodeksu postępowania karnego z 2003 r.”. Gdańskie Studia Prawnicze 11 : 169-175.
• Bieńkowska Beata. 1997. „Kontradyktoryjność postępowania przed sądem I instancji w nowym k.p.k.”. Prokuratura i Prawo (12) : 53-69.
• Waltoś Stanisław. 2008. Proces karny. Zarys systemu. Warszawa: Wydawnictwo LexisNexis.
• Gostyński Zbigniew, red. 2003. Kodeks postępowania karnego. Komentarz. T. 1. Warszawa: Dom Wydawniczy ABC.
• Waltoś Stanisław. 1981. „Model polskiego procesu karnego de lege ferenda”. Państwo i Prawo (3) : 33.
• Migacz Paweł, Emil Wojtyra. 1996. „Zwrot sprawy do uzupełnienia postępowania przygotowawczego”. Prokuratura i Prawo (5) : 85-110.
• Kryże Andrzej. 2001. „To nie sąd powinien zbierać dowody”. Gazeta Sądowa (3) : 44.
• Trybuchowska Eliana. 2003. „Kontradyktoryjność postępowania przed sądem pierwszej instancji”. Nowa kodyfikacja prawa karnego ([…]) : […].
• Świda-Łagiewska Zofia. 1983. „Zakres związania sądu w dokonywaniu ustaleń faktycznych w procesie karnym”. Nowe Prawo (2) : 28.
• Gardocka Teresa. 1985. „Podstawowe zasady postępowania dowodowego na rozprawie głównej”. Studia Iuridica 13 : 61.