PL
W uwagach do artykułu Pawła Klaka „Praktyka digitalizacyjna zabytków i muzealiów” zamieszczone są sprostowania i wyjaśnienia zarówno merytoryczne jak i faktograficzne. Niewłaściwie zrelacjonowany został obecny stan rozwoju techniki na świecie odnośnie pomiarów 3D (w szczególności zabytków), zbytnio faworyzując metody triangulacji laserowej. Metoda ta nie jest jedyną techniką stosowaną do pomiarów 3d (aktualnie jest dostępna szeroka gama systemów wykorzystujących metodę z oświetleniem strukturalnym, które uzyskują lepsze parametry techniczne w zakresie rozdzielczości i szczegółowości odwzorowania geometrii). W zbytnim uproszczeniu przestawiono też stan zaawansowania digitalizacji 3D zabytków. Pominięta została ponad dziesięcioletnia historia dokumentacji 3D w Polsce i ponad 20 letnia na świecie. Artykuł zawiera także błędy merytoryczne związane z digitalizacją, szczególnie w aspekcie dokumentacyjnym. Autor nie rozważa stopnia precyzji z jaką należy wykonać dokumentację, poprzestając jedynie na informacji, że należy wykonać kilka lub kilkanaście skanów 3D dla bardziej skomplikowanych obiektów. Praktyka taka jest akceptowalna jedynie w przypadku tworzenia wizualizacji obiektu natomiast zdecydowanie nie jest dopuszczalna w przypadku tworzenia dokumentacji.