PL
Głównym celem badań jakościowych przedstawionych w artykule jest sprawdzenie, czy i w jaki sposób wychowanki instytucji resocjalizacyjnej dla nieletnich identyfikują zmianę w swoim zachowaniu w czasie pobytu w ośrodku. Badania przeprowadzono w instytucji, która swój model pracy wychowawczej oparła na założeniach koncepcji twórczej resocjalizacji – pedagogiki kreującej. W tekście znajdują się zatem teoretyczne odniesienia zarówno do tej koncepcji, jak i szerzej do teorii poznawczej. Badaniami objęto dziesięć wychowanek, dobranych w sposób celowy, z którymi przeprowadzono indywidualne, jednogodzinne wywiady. Analiza zebranego materiału pozwala na stwierdzenie, że nieletnie rozpoznają zmianę w swoim zachowaniu, w znaczeniu węższym, dotyczącą konkretnych umiejętności związanych z codziennymi zadaniami i czynnościami oraz w znaczeniu szerszym – związanym z budowaniem planów, wskazywaniem celów do realizacji, a przede wszystkim większą samoświadomością i koniecznością pracy nad sobą. Kluczowym czynnikiem w identyfikacji tej zmiany są relacje interpersonalne wychowanka–wychowawca-nauczyciel, który systematycznie, w różny sposób, przekazuje nieletnim informacje zwrotne, będące bardzo istotnym elementem w aspekcie kształtującej się osobowości – m.in. tożsamości i samooceny.