PL
Obserwując zdarzenia, sytuacje kryzysowe, do których dochodzi na całym świecie w szkołach, możemy zadać pytanie: Czy szkoły w Polsce poza zmianami organizacyjno - programowymi oraz prawnymi, uwzględniają tworzenie i wzmacnianie takiego fundamentu jak bezpieczeństwo dzieci i młodzieży? Zwłaszcza z ekspozycją nowych mogących pojawić się zagrożeń, definiowanych jako terroryzm. Po dokonanej analizie można postawić wniosek, że polskie szkoły nie uczą dzieci jak mają zachowywać się w przypadku zagrożeń terrorystycznych. Przygotowanie obronne społeczeństwa uwarunkowane jest wieloma czynnikami, w tym głównie jego świadomością antyterrorystyczną, która zależy przede wszystkim od odpowiednio zorganizowanej i prowadzonej działalności edukacyjnej, a także legislacyjnej państwa. W przedstawionym artykule autorzy wyróżnili i scharakteryzowali (ujęcie autorskie) obraz współczesnej szkolnej rzeczywistości w omawianym obszarze, zwłaszcza konteksty prawno - rozwojowo – edukacyjne, w których winny nastąpić zmiany. W obszarze prawnym analizie poddano m.in. uregulowane zapisy ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o działaniach antyterrorystycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 796), ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu ( Dz.U. 2019 poz. 1115) oraz ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym ( Dz.U. z 2019 r. poz.139) czy mogą mieć odpowiednie zastosowanie w omawianej problematyce. Mając na uwadze to, że bezpieczeństwo obywateli, a tym samym dzieci i młodzieży, jest problemem ponadczasowym, należy postawić postulat, że placówki oświatowe w Polsce powinny jak najszybciej wprowadzić do swoich programów nauczania nowe propozycje zajęć związanych w profilaktyką antyterrorystyczną.