BEZ KOMPASU I BEZ MAPY... O ZARZĄDZANIU DIGITALIZACJĄ ZBIORÓW MUZEALNYCH W POLSCE

• Authors: Gaweł, Łukasz

Abstracts

PL

Digitalizacja zasobów muzealnych, ze względu na rozmach, zasięg i wielkość zaangażowanych środków finansowych, mogła stać się jednym z ważniejszych systemowych procesów prowadzonych w polskim muzealnictwie. Mogła (może być?) swoistym ruchem ożywczym, dającym nowe perspektywy działania, prowokującym do odpowiedzi na pytania o miejsce współczesnego muzeum w przestrzeni publicznej, znaczenie gromadzonych zbiorów, standardy prowadzenia dokumentacji itp. Obserwując przebieg tego procesu, odnieść można wrażenie, że szanse, jakie stwarzał, zostały w dużej mierze zmarnowane. Digitalizacja prowadzona w polskim muzach jest działaniem w wysokim stopniu rozproszonym, pozbawionym jakiejkolwiek koordynacji wykraczającej poza ramy pojedynczej placówki, a przez to chaotycznym i nie dającym pewności, że jest ono celowe (w wymiarze troski o dziedzictwo kulturowe pojmowane jako komplementarna całość, zasób wrażliwy i unikatowy). Jest to wynikiem faktu, że nie patronuje temu przedsięwzięciu mocny lider, sprawnie i skutecznie zarządzający prowadzoną cyfryzacją. W naturalny sposób rolę tę powinno przyjąć na siebie Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Odnosząc sposób realizacji tego zadania do klasycznych funkcji zarządzania (planowanie, organizowanie, kierowanie, kontrolowanie), należy stwierdzić, że niektóre z nich zignorowano całkowicie (planowanie, organizowanie), inne zaś próbuje się realizować poprzez stosowanie doraźnych rozwiązań.

• Publisher: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
• Journal: Muzealnictwo
• Year: 2012
• Volume: 53
• Pages: 120-123

Contributors

author

Gaweł, Łukasz