PL
W artykule zaprezentowano rozważania na temat istoty wychowania zainspirowane dostrzeżeniem niejednoznaczności kategorii stosowanych w psychologii i dotyczących wychowania rodzicielskiego, takich jak styl rodzicielski, styl wychowania, postawa rodzicielska. Wskazano na różnice między wpływem społecznym i rozwojem a wychowaniem oraz na kluczowe właściwości działań wychowawczych (intencjonalność, celowość, procesualność, asymetryczność relacji wychowawczej). Autorka traktuje wychowanie jako długotrwałe i intencjonalne oddziaływanie interpersonalne nastawione na optymalizowanie rozwoju wychowanka. Domeną aktywności wychowawczej jest aktualizowanie potencjału rozwojowego wychowanka. Przyjmując takie założenie zauważa, że nie każde działanie rodzica świadczy o wychowaniu. Jego wpływ może mieć charakter destruktywny z punktu widzenia rozwoju dziecka. Natomiast próba wyjścia poza funkcje opiekuńczo-wychowawcze, z którymi najczęściej jest utożsamiane rodzicielstwo, zaowocowało autorskim ujęciem stylu rodzicielskiego. Omawiany jest on na podstawie złożonej sieci czynników różnicujących wymiary – interpersonalny i intrapsychiczny – doświadczeń rodziców.