PL
Bezpieczeństwo jest pojęciem definiowanym na różne sposoby. Podkreśla się, że jest konstytutywnym atrybutem człowieka określającym jego aktywność. Obecnie odchodzi się od państwocentrycznej koncepcji bezpieczeństwa na rzecz koncepcji antropocentrycznej. To, że głównym przedmiotem zainteresowania tej antropocentrycznej koncepcji bezpieczeństwa jest bezpieczeństwo personalne, sytuuje tę problematykę przede wszystkim w obszarze kultury bezpieczeństwa. Współcześnie analiza zagrożeń mających wpływ na bezpieczeństwo człowieka wymaga znajdowania związków przyczynowo-skutkowych w złożonej postmodernistycznej rzeczywistości, zarówno materialnej, jak i niematerialnej. Z drugiej jednak strony pojawienie się kategorii ryzyka implikuje konieczność przeniesienia kluczowych kategorii związanych z bezpieczeństwem ze sfery subiektywnej do sfery bezpieczeństwa personalnego. Artykuł jest próbą usystematyzowania pojęcia bezpieczeństwa personalnego i określenia jego istoty w perspektywie nauk o bezpieczeństwie. Biorąc pod uwagę tak przedstawiony cel badań, sformułowano problem w sposób nastepujacy: Jaka jest istota bezpieczeństwa personalnego i jak jest ona definiowana na gruncie nauk o bezpieczeństwie? Zagadnienie to jest mało znane, a przyjęte podejście jakościowe zmusza do rezygnacji z hipotezy badawczej, ponieważ założono swoistą bezzałożeniowość w poznawaniu natury badanego zjawiska. W pracy wykorzystano metodę krytycznej analizy piśmiennictwa. Systematyzacja wiedzy w tym obszarze jest próbą przeglądu pojęć stosowanych w naukach o bezpieczeństwie, która pozwoli na uporządkowanie pojęć związanych z bezpieczeństwem personalnym.