PL
Artykuł przedstawia ewolucję, instytucji stosunkowo młodej w polskim procesie karnym, polegającej na prowadzeniu postępowania sądowego bez udziału oskarżonego (art. 377 k.p.k.). Omawia znaczenie tej instytucji dla zapewnienia sprawnego toku procesu. Zwraca uwagę na stosunkowo rzadkie wykorzystanie jej w praktyce sądów oraz na podstawie wyników przeprowadzonego sondażu, przybliża prawdopodobne przyczyny skłaniające sędziów do ostrożnego stosowania instytucji rozpoznawania spraw pod nieobecność oskarżonych. Zwięźle, a zarazem krytycznie ustosunkowuje się do występujących w praktyce sądowej uwag, wątpliwości, obaw i zastrzeżeń wypowiadanych pod adresem art. 377 k.p.k. z uwzględnieniem zmian, które w wyniku nowelizacji z 27 września 2013 roku wejdą w życie z dniem 1 lipca 2015 roku.