NIEKARALNOŚĆ SPRAWCY PRZESTĘPSTWA ŁAPOWNICTWA CZYNNEGO W KODEKSIE KARNYM

• Authors: ŁYŻWA, RAFAŁ

Abstracts

PL

Skuteczne zwalczanie przestępstw związanych z korupcją wymaga dużego zaangażowania ze strony organów ścigania i posiadania w tym zakresie odpowiednich instrumentów prawnych. Jednym z nich jest klauzula niekaralności, zawarta w przepisie art. 229 § 6 k.k. pozwalająca, pod ściśle określonymi warunkami, na uniknięcie odpowiedzialności karnej przez sprawcę przekupstwa czynnego. Autor przedstawił przyczyny powstania i cel wspomnianej instytucji oraz scharakteryzował warunki jej zastosowania. Przywołał w tym zakresie zarówno stanowisko Sądu Najwyższego, jak i przedstawicieli doktryny. Rozważania autora prowadzą do wniosku, iż ratio legis przepisu art. 229 § 6 k.k. sprowadza się do priorytetowego traktowania ścigania i pociągania do odpowiedzialności karnej funkcjonariuszy publicznych oraz innych osób pełniących funkcje publiczne, przy jednoczesnej rezygnacji z karania „skruszonych” sprawców przekupstwa czynnego.

Keywords

PL

przestępstwo; korupcja; przekupstwo; klauzula; niekaralność

• Publisher: Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
• Journal: Przegląd Policyjny
• Year: 2019
• Volume: 133(1)
• Pages: 107-113

Dates

published

2019-12-26

Contributors

author

ŁYŻWA, RAFAŁ

Identifiers

DOI

10.5604/01.3001.0013.6715