PL
Wiele osób często popełnia błąd dzieląc emocje na pozytywne, czyli takie które można przeżywać i okazywać oraz negatywne, tj. takie, których okazywanie czy nawet doświadczanie jest niewłaściwe. W naszej kulturze istnieją uczucia, których okazywanie jest niewłaściwe, niepożądane, do których nie należy się przyznawać. Można tu zaliczyć emocje uznawane za „negatywne”, jak złość, wściekłość, smutek czy żal. Bolesne czy nieprzyjemne emocje nie są problemem samym w sobie, lecz stanowią raczej sygnał istnienia problemu w jakiejś innej sferze życia (fizycznej, psychicznej, moralnej). Udawanie, że się ich nie dostrzega przynosi więcej szkód niż korzyści, które zresztą są tylko doraźne. Dzieci, które nie mogą przeżywać wybranych emocji nie rozumieją reakcji i emocji innych ludzi, reagują w sposób nieadekwatny, co prowadzi do ich izolacji. Zadaniem rodziców i wychowawców jest nauczenie dziecka sprawnego poruszania się w świecie emocji, wyposażenie go w umiejętność rozpoznawania i nazywania uczuć własnych i innych ludzi.