PRAWNA REGULACJA ORGANIZACJI RYNKU HAZARDOWEGO W POLSCE. WYBRANE ZAGADNIENIA W ŚWIETLE NOWEGO PROJEKTU ZMIANY USTAWY O GRACH HAZARDOWYCH Z 2009 R.

• Authors: KOSIŃSKI, ERYK

Abstracts

PL

Ustawa z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych weszła w życie z dniem 1 stycznia 2010 r. i „określa warunki urządzania i zasady prowadzenia działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach” (art. 1). Niniejszy artykuł ma na celu dokonanie analizy proponowanej nowelizacji wymienionej ustawy o grach hazardowych pod kątem prawa Unii Europejskiej, przede wszystkim w świetle orzecznictwa sądów Unii Europejskiej. W badaniach zastosowano metodę formalno-dogmatyczną w zakresie analizy tekstu aktów prawnych oraz metodę krytycznej analizy piśmiennictwa prawniczego oraz orzecznictwa sądowego. Projekt ustawy o zmianie ustawy o grach hazardowych oraz niektórych innych ustaw z 2016 r. (druk sejmowy nr 795) zmienia art. 5 ustawy o grach hazardowych z 2009 r. w ten sposób, że monopolem państwa objęte zostaje prowadzenie działalności w zakresie gier liczbowych, loterii pieniężnych, gry telebingo oraz gier na automatach poza kasynem gry. Proponuje się w projekcie ograniczenia ilościowe dotyczące lokalizacji salonów oraz zasad urządzania gier na automatach. Wprowadza się wymogi i ograniczenia ciążące na organizatorze gier na automatach. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (Europejski Trybunał Sprawiedliwości oraz Sąd) ograniczenia wprowadzane w sektorze hazardowym winny w rzeczywisty, realny sposób ograniczać dostęp konsumentów do hazardu (ograniczać podaż). Po drugie, regulacje te winny mieć spójny i systematyczny charakter. Trybunał wielokrotnie wskazywał, że w sytuacji kiedy dane państwo członkowskie wprowadza restrykcyjną regulację i reglamentację sektora hazardowego, jednocześnie same prowadząc działalność w tym sektorze na rynku krajowym, państwo takie nie może powoływać się na przesłanki porządku publicznego i konieczność ograniczenia dostępu do hazardu. Kwestia wpływów budżetowych nie jest bez znaczenia, ale nie może stanowić jedynego uzasadnienia naruszeń podstawowych wolności traktatowych (sprawy C-275/92 bracia Schindler, C-124/97 Läärä i inni, C-67/98 Zenatti, C-6/01 Anomar i inni, C-243/01 Gambelli i inni, sprawy połączone C-338/04, C-359/04 i C-360/04 Placanica i inni). Pozytywnie ocenić można zamiar uregulowania gier na automatach poza kasynami. Odejście od zakazu urządzania gier poza kasynami uznać należy za racjonalne. Krytyce natomiast poddać należy rozszerzenie państwowego monopolu o gry na automatach. Planowane powierzenie spółce Skarbu Państwa organizacji monopolu państwa w zakresie gier na automatach uznać należy za rozwiązanie niedobre z punktu widzenia po pierwsze kosztów, braku znajomości rynku, braku ogólnopolskich struktur oraz logistyki przedsięwzięcia (magazynowanie automatów, transport, naprawa, serwis urządzeń itd.), oraz po drugie z punktu widzenia ograniczenia swobody działalności gospodarczej prywatnych przedsiębiorców, od lat funkcjonujących legalnie na tym rynku. Należy postulować wykorzystanie polskiego prywatnego kapitału, w połączeniu z odpowiednimi mechanizmami fiskalnymi w obszarze sektora hazardowego (odpowiednio skonstruowane podatki gwarantujące wpływy budżetowe).

Keywords

PL

hazard; gry hazardowe; działalność gospodarcza; monopol państwa; wolność gospodarcza

• Publisher: Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego “Apeiron” w Krakowie
• Journal: Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje
• Year: 2017
• Volume: 26(26)
• Pages: 172-197

Dates

published

2018-08-08

Contributors

author

KOSIŃSKI, ERYK

Identifiers

DOI

10.24356/kb/26/8