PL
Dostępność jest ideą, która dała początek muzeum i galeriom na świecie. Ich powstanie było możliwe w momencie otwarcia prywatnych kolekcji dla szerokiej publiczności. Z dzisiejszej perspektywy dostępność jest jednak wciąż wyzwaniem dla sektora muzealniczego, jako idea stawiająca na pierwszym miejscu odbiorcę – jako uczestnika i współtwórcę. Na dodatek każdego odbiorcę, bez względu na jego pełno- i niepełnosprawność, pochodzenie, czy pozycję społeczną. Autorka prezentuje przykłady realizacji idei dostępności na przykładzie muzeów portugalskich, z intencją by stanowiły inspirację dla polskich instytucji wystawienniczych. Wychodząc od analizy zapisów ustawowych w tym zakresie, przedstawia następnie wiele działań innowacyjnych z perspektywy nie tylko polskiej, ale i na skalę europejską. Opisana została sieć skupiająca pracowników sektora – Grupa na Rzecz Dostępności do Muzeów, autorskie projekty udostępniania zbiorów osobom niewidomym z Muzeum Azulejo, działania edukacyjne Muzeum i Fundacji Calouste’a Gulbenkiana oraz Muzeum w Batalha, zdobywca Kenneth Huston Award 2012, międzynarodowej nagrody przyznawanej przez Europejskie Forum Muzeów. Przytoczone przykłady służą wyeksponowaniu kilka istotnych elementów umożliwiających konieczną, zdaniem Autorki, zmianę w sektorze muzealniczym w Polsce. Po pierwsze, nastawienie na odbiorcę: muzeum to miejsce wspólne, przestrzeń spotkania specjalistów i lokalnej społeczności – nie w celu wymiany towarów i usług, lecz wymiany doświadczeń, współpracy i współtworzenia. Drugi, konstytutywny element to stała wymiana doświadczeń na poziomie miasta, kraju, Europy i świata: konsultacje, dzielenie się doświadczeniami, budowanie sieci. I ostatni warunek, najbardziej oczywisty, niezbędny w każdym działaniu kreatywnym – wolność od nacisków wewnętrznych i zewnętrznych.