PL
Paradoksalne powiedzenie, że Czajkowski skomponował trzy Symfonie, IV, V i VI, odzwierciedlasytuację całkowitej nieobecności na estradach koncertowych trzech pierwszychSymfonii, podczas gdy trzy ostatnie biją rekordy popularności. Wydaje się, że sekretich powodzenia leży w ogromnym ładunku emocjonalnym porywającym słuchaczy, cooczywiście rodzi pytanie o pochodzenie tego trwałego, choć wcześniej nieobecnego, ładunku.Niebywałe napięcie i dramatyzm kompozycji podsuwają hipotezę, że Symfoniajest obrazem wewnętrznego rozdarcia, którego źródłem był freudowski konflikt międzynaturą i kulturą na tle orientacji homoseksualnej. Nie był to konflikt utajony – zepchnięty,jak u Leonarda da Vinci, w podświadomość i objawiający się poprzez zamaskowane symbole.Czajkowski był w pełni świadomy, iż jego skłonności seksualne są społecznie nie dozaakceptowania i stanowią zagrożenie tak dla niego samego, jak i dla najbliższych. Próbystłumienia czy choćby zamaskowania tych skłonności okazały się jednak bezowocne. Cowięcej – w dramatyczny sposób ukazywały beznadziejność starań i pogłębiały depresję.