PL
Artykuł podejmuje kwestię samotnego macierzyństwa kobiet w aspekcie indywidualnym, społecznym i pedagogicznym. Analizie poddano osobowościowe i społeczne uwarunkowania samotnego macierzyństwa. Wskazano na dwa główne konteksty przeżywania przez współczesne kobiety macierzyństwa, którymi są społeczne normy i wzorce kulturowe oraz indywidualne, intrapsychiczne uwarunkowania postrzegania siebie jako matki. Ukazano społeczne odniesienia i pedagogiczne uwarunkowania samotnego macierzyństwa. Wskazano, że sposób przeżywania macierzyństwa przez kobiety warunkowany jest w znacznym stopniu przez sytuacje rodzinne, zawodowe, koleżeńskie i zdarzenia losowe. Omawiając kwestie samotności i osamotnienia, wskazano na pedagogiczny aspekt tego zjawiska i wielość możliwych przyjmowanych postaw i odniesień do przeżywanego macierzyństwa. W artykule wskazano, że społeczne oczekiwania wobec samotnych matek implikują to, w jaki sposób kobiety, postrzegają własne macierzyństwo, i jaki ma to wpływ na pedagogiczny wymiar jego realizacji. Macierzyństwo jako świadoma decyzja kobiety i jako stan niepożądany, jako konsekwencja zdarzeń, na które kobieta-matka nie ma wpływu to kolejne odsłony opisanego i analizowanego w artykule macierzyństwa. Artykuł kończą rozważania dotyczące pedagogicznego wymiaru realizacji macierzyństwa, a więc roli i miejsca dzieci i rodziny jako najbliższego środowiska kobiet matek. W części końcowej wskazuje się również na konieczność instytucjonalnego wsparcia samotnych matek i ich rodzin.