PL
Artykuł dotyczy jednego z ważniejszych wydarzeń mających istotne znaczenie dla rekonstrukcji polskiej narodowej tożsamości w okresie po transformacji systemowej. Wydarzenie to, zwane „wojną o krzyże”, miało miejsce w Oświęcimiu latem i jesienią 1998 roku. Grupa Polaków umieściła kilkaset krzyży na tzw. żwirowisku w pobliżu dawnego nazistowskiego obozu zagłady Auschwitz. Wzbudziło to ożywioną debatę publiczną, w której ujawniły się i skrystalizowały wewnętrzne konflikty dotyczące roli katolicyzmu w definiowaniu polskości, miejsca religii w nowej demokratycznej rzeczywistości oraz roli antysemickich idei w konstrukcji polskiej tożsamości. Artykuł podejmuje wątek wyrażania i przekształcania relacji między polskością a katolicyzmem. Rekonstruuje on praktykii znaczenia przypisywane krzyżom stawianym na żwirowisku przez „Polaków-katolików” oraz analizuje różnorodne znaczenia ujawniane w dyskursach różnorodnych zbiorowości zaangażowanych w „wojnę o krzyże”. Ukazuje on, że historyczny związek między polskością a katolicyzmem podlega erozji w warunkach politycznej suwerenności i demokratycznego pluralizmu.