PL
Głównym celem artykułu jest wpisanie w szerszą dyskusję problemu nudy i bezczynno-ści wśród uczniów z niepełnosprawnością w obszarze edukacji i wychowania w warun-kach szkolnych. Zamiarem autora staje się wskazanie obowiązku zdiagnozowania, a w konsekwencji konieczności przyjęcia strategii przeciwdziałania zjawisku nudy wśród uczniów z niepełnosprawnością. Wnikliwa, systematyczna analiza możliwości określa-jących uzasadnienie podłoża każdej podejmowanej działalności pedagogicznej sprzyja ułatwieniu dokonania oceny aktualnie uzyskiwanej efektywności praktyki z niej wyni-kającej oraz podjęcia właściwej decyzji o efektywności dla realizacji celów przyświeca-jących założeniom skutecznego przeciwdziałania wszelkim formom nudy, skazującej uczniów na stan bezczynności, wykluczenia, marginalizacji, osamotnienia. W artykule scharakteryzowano cechy typowe dla zjawiska nudy w aspekcie negatywnych skutków, które ponosi uczeń w wyniku zaniedbania, opieszałości i lekceważenia ze strony nau-czycieli. Poza próbą poszukiwania optymalnych możliwości pedagogiczno-terapeutycznych i jednocześnie dostrzegając różnorodne ograniczenia tkwiące w uczniu i poza nim, zaproponowano zbiór zasad pedagogicznych w przeciwdziałaniu zjawisku nudy wśród uczniów, jak też praktyczne wskazania dla pedagogów w tym obszarze ich pracy.