PL
Zabezpieczenia biometryczne coraz częściej przedstawiane są jako skuteczny środek podnoszenia poziomu bezpieczeństwa również w ramach sektora publicznego. Stosowanie biometrii wywołuje jednakże kontrowersje związane z wrażliwością danych biometrycznych oraz z negatywnymi skutkami, jakie wywołać może ich ewentualna kompromitacja. Pomimo słyszalnych głosów sprzeciwu obrońców prawa do prywatności, faktyczna akceptowalność społeczna wykorzystania biometrii nie jest w Polsce znana. Celem artykułu jest zatem częściowe odniesienie się do problemu akceptowalności społecznej biometrii poprzez przedstawienie wyników badań jakościowych przeprowadzonych w ramach projektu „Opracowanie i stworzenie systemu mającego na celu identyfikację osób (sprawców przestępstw) na podstawie wizerunku utrwalonego na zdjęciu lub w materiałach video” (nr DOB-BIO7/18/02/2015 finansowany ze środków NCBiR). W badaniach wykorzystano technikę badawczą w postaci zogniskowanego wywiadu grupowego (FGI) pozwalającą na bezpośredni kontakt prowadzącego wywiad z badanymi. Uczestnicy badania reprezentowali przekrój polskiego społeczeństwa ze względu na główne cechy demograficzne odzwierciedlające jego strukturę (płeć, wiek, wykształcenie). Biorąc pod uwagę ograniczenia, jakie wiążą się z badaniami jakościowymi, przeprowadzone badania pokazały, iż akceptowalność społeczna biometrii zależy od wielu czynników. Pierwszym z nich jest cecha, jaką wykorzystuje się w procesie weryfikacji/identyfikacji. Badania pozwalają wysunąć tezę, że wizerunek twarzy oraz odbitki linii papilarnych są bardziej akceptowalne niż inne z wykorzystywanych obecnie cech. Badania pokazały również, że uczestnicy wywiadów nie mieli wystarczającej wiedzy na temat sposobu wykorzystania części identyfikatorów (np. sposób poruszania się, układ naczyń krwionośnych palca), co mogło być jednym z czynników przekładających się na niską akceptowalność społeczną tychże cech. Kolejnym czynnikiem wpływającym na akceptowalność społeczną biometrii okazał się sposób wykorzystania wskazanej technologii, a także rodzaj podmiotu odpowiedzialnego za przetwarzanie danych biometrycznych (wyższa akceptowalność przy wykorzystaniu przez policję, a niższa w przypadku podmiotów sektora usługowego). Pomimo ograniczeń metody jakościowej, badania pozwoliły na wskazanie tendencji akceptowalności zabezpieczeń biometrycznych w Polsce i mogą stać się przyczynkiem do przeprowadzenia badań ilościowych na reprezentatywnej grupie ogólnopolskiej.