PL
Artykuł przywołuje postać jednego z najwybitniejszych socjologów polskich – StanisławaOssowskiego – prezentując jeden z wyraźniej zarysowujących się wątków jego twórczości.W historiograficznej perspektywie ukazana zostaje ewolucja jego namysłu nad sztukąi kulturą. Rozpoczynając karierę naukową jako filozof-estetyk, zwracał się Ossowski stopniowoku społecznym wymiarom sztuki, co doprowadziło go ostatecznie do porzuceniafilozofii na rzecz socjologii, w tym socjologii kultury. Tekst podąża za tą ewolucją zainteresowańnaukowca, stanowiąc jednocześnie przegląd jego tekstów i poglądów z zakresu socjologiisztuki i kultury. Stanowi także refleksję nad pozamerytorycznymi przyczynami relatywnieniewielkiej implementacji tych poglądów w polskiej socjologii powojennej. Jakoprzyczyny wskazuje się tu z jednej strony podejmowanie przez ówczesną władzę sankcjiwobec „niepokornego w myśleniu” profesora, z drugiej zaś zwrot socjologicznych badańnad kulturą w Polsce ku nowemu modelowi (badania nad uczestnictwem w kulturze),wynikającemu z politycznego zapotrzebowania młodego socjalistycznego państwa.