PL
zastosowanie środków przymusu bezpośredniego nieodzownie wiąże się z ograniczeniem praw i wolności człowieka i obywatela. Zgodnie z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, znajdującym oparcie w art. 17 MPPOiP oraz art. 8 EKPC, a także art. 52 KPP UE, wspomniane ograniczenia mogą być wprowadzone tylko w drodze ustawy. Nie wystarczy przy tym, aby materia środków przymusu bezpośredniego znajdowała się w akcie odpowiedniej rangi, uchwalonym przez ustawodawcę. Przesłanka ta zawiera w sobie również wymóg konkretyzacji oraz kompletności ustawowej regulacji. W drugiej części artykułu autor dokonuje analizy przepisów ustawy o środkach przymusu bezpośredniego, ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, kodeksu postępowania cywilnego, kodeksu postępowania karnego oraz wybranych ustaw regulujących ustrój poszczególnych służb porządkowych (Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Żandarmerii Wojskowej) tworzących swoisty system środków przymusu bezpośredniego z punktu widzenia jakości i zupełności zawartych w nim norm, które określają katalog środków przymusu bezpośredniego, sposób i cel ich zastosowania, przypadki użycia tych środków, podmioty decyzyjne oraz osoby, wobec których można podjąć decyzję o zastosowaniu przymusu bezpośredniego.