OBLICZA SZTUKI: Muzeum, którego nie ma

• Authors: Syska, Anna , Woźniakowska, Agnieszka

Abstracts

PL

Po I wojnie światowej część Górnego Śląska została włączona do Polski. Nowe władze administracyjne przyjęły politykę, której celem było wzniecenie poczucia przynależności narodowej. W tym celu realizowano szereg działań z zakresu edukacji, polityki społecznej i kulturalnej. Jednym z nich było powołanie do życia Muzeum Śląskiego, które w naukowy sposób miało udowodnić polskość tych ziem. Na czele instytucji stanął Tadeusz Dobrowolski, który zdobywał eksponaty z zakresu etnografii, przyrody, sztuki gotyckiej, polskiego malarstwa XIX wieku oraz historii powstań śląskich. W 1936 roku rozpoczęto budowę gmachu muzeum według projektu Karola Schayera. Nowoczesny budynek miałstalową konstrukcję, dzięki której w dowolny sposób można było kształtować przestrzeń ekspozycyjną. Planowano wyposażyć go w najnowsze zdobycze technologiczne: schody ruchome, system automatycznych przysłon okien, klimatyzację. Instytucja miała wprowadzać w życie najnowszą myśl muzealniczą, która oprócz zbierania i prezentowania zbiorów miała zadanie edukacyjne. Budowa i zakup eksponatów, dzięki funduszom z budżetu województwa śląskiego, przebiegały w szybkim tempie. Otwarcie zaplanowano na wiosnę 1940 roku, jednak wybuch II wojny światowej zniweczył te plany. Muzeum Śląskie mogło być najnowocześniejszym tego typu obiektem w Polsce.

Keywords

PL

Muzeum Śląskie; Katowice; architektura

• Publisher: Uniwersytet Gdański
• Journal: Miscellanea Anthropologica et Sociologica
• Year: 2013
• Volume: 14(1)

Contributors

author

Syska, Anna

author

Woźniakowska, Agnieszka

Identifiers

DOI

10.5604/20842937.1094038