EN
Celem artykułu jest analiza europejskiej polityki kosmicznej jako unikalnej i innowacyjnej aktywności podejmowanej w Unii Europejskiej w celu uzyskania strategicznej autonomii kosmicznej. Ewolucja europejskiej polityki kosmicznej, jej wdrażanie i zasoby kosmiczne, będące w dyspozycji UE, są kluczowymi czynnikami zapewniającymi autonomię kosmiczną UE. Główne założenie tego artykułu jest następujące: UE dąży do strategicznej autonomii w przestrzeni kosmicznej, ponieważ jest ona niezbędna do osiągnięcia strategicznej autonomii w prawie wszystkich innych dziedzinach, w tym w dziedzinie bezpieczeństwa i polityki. Dlatego ustanowiono europejską politykę kosmiczną i zainicjowano kluczowe programy kosmiczne, w tym Kopernik (Copernicus) i Galileusz (Galileo). W rezultacie UE dołączyła do grupy mocarstw kosmicznych jako wpływowy gracz globalny, który wnosi dodatkowy, znaczący wkład w zmiany strukturalne w zarządzaniu przestrzenią kosmiczną. Podejście jakościowe zastosowane do analizy tego tematu pozwoliło na sformułowanie konkluzji, że strategiczna autonomia przestrzeni kosmicznej, która ma zasadnicze znaczenie dla UE w realizacji jej wielu ról, jest istotna przynajmniej na trzech poziomach funkcjonalnych: instytucjonalnym, systemowym i wojskowym.