PL
Ten krótki esej odnosi się do obecności krzyża na szczytach górskich jako paradygmatycznych symboli religijnych w górach. Dawniej traktowane jako prawie naturalny element górskiego pejzażu, współcześnie budzą coraz więcej kontrowersji. Autor proponuje, aby te symboliczne konflikty rozpatrywać przez antropologiczne kategorie, które stosuje się do analizy kultury ludowej. Uważa on, że kultura ludowa powinna stanowić główną ramę interpretacyjną dla przedstawianego zjawiska górskich krzyży.Struktura tekstu nawiązuje do górskiego krzyża jako geograficznego punktu odniesienia. Esej został podzielony na cztery sekcje: N – północ, S – południe, E – Wschód, W – zachód. Autor eksploruje te cztery konteksty, aby odsłonić rożne rozumienia i konteksty powstawania znaczeń, jakie towarzyszą górskim krzyżom i ich naturalnemu otoczeniu.