„Wychowanie” w paradygmacie konstrukcjonizmu społecznego

• Authors: Dryll, Ewa

Abstracts

PL

Artykuł zawiera propozycję modelu teoretycznego zjawiska „wychowanie” osadzoną w paradygmacie konstrukcjonizmu społecznego. Pojęcia tego modelu odnoszą się do wspólnego świata życia dorosłego i dziecka. Składają się nań zarówno treści kultury, w której ten świat jest zanurzony, jak i rzeczywistość mikrosystemu (rodziny, diady) wykreowana przez współuczestnictwo i dialog. W dialogu wychowawczym niedoświadczony partner jest wprowadzany w system znaczeń, którym operuje dorosły. Relacja wychowawcza nie jest symetryczna, jest komplementarna z racji stałego, nasyconego emocjami związku dziecka i osoby pełniącej rolę wychowawcy (najczęściej rodzica). Komplementarność wyraża się w zróżnicowaniu ról ze względu na dystrybucję odpowiedzialności, co wyznacza odmienne obowiązki i uprawnienia każdej z osób. Kontrola jest realizowana poprzez mechanizm samorealizujących się oczekiwań, jakie dorosły żywi wobec dziecka. Opis zjawiska wychowanie w nurcie konstrukcjonizmu społecznego bada relacje pomiędzy dwiema osobami z perspektywy ponadindywidualnej. Stanowi to najpoważniejszą zaletę proponowanego podejścia

Keywords

PL

konstrukcjonizm społeczny; dialog wychowawczy; współuczestnictwo; relacja komplementarna; kontrola

• Publisher: Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
• Journal: Psychologia Wychowawcza
• Year: 2019
• Volume: 58(16)
• Pages: 49-59

Dates

published

2019-12-11

Contributors

author

Dryll, Ewa

Identifiers

DOI

10.5604/01.3001.0013.6360