PL
Nietzsche w swojej twórczości wyszedł od fascynacji kulturą grecką i pomimo wielu filozoficznych transformacji nigdy się tej fascynacji nie wyrzekł. Jednym z filozofów, których Nietzsche niezmiennie cenił zarówno pod względem stylu, jak i treści, był Heraklit. Wokół kilku zdań Heraklitejskiej filozofii skupiają się tezy najważniejszych dzieł Nietzschego. Kultura grecka fascynowała niemieckiego filozofa nie tylko zdolnością ciągłego tworzenia mitów, ale przede wszystkim zdolnością uznawania ich wielu wersji, co pozwalało jej uniknąć pułapki jedynej prawdy. Grecki ideał ludzkiej cywilizacji objawiał się, zdaniem Nietzschego, w jej kreatywności i niewyczerpanej sile tworzenia. Dlatego cenzorskie zapędy Sokratesa i Platona w stosunku do poetów, jako twórców mitów, uznaje on nie za znamiona klasycznego okresu filozofii greckiej, ale za początek jej końca. Filozofia Platona, głosząca tylko jeden prawdziwy sposób egzystowania, zostaje uznana przez Nietzschego za mumifikację greckiej kultury, a jego jedyna prawda oceniona jako rzeczywisty nihilizm. Nietzschego ocena prawdy i kłamstwa na gruncie greckim, w zestawieniu z tekstami źródłowymi epoki, pozwala jeszcze raz, z innej perspektywy przyjrzeć się wiarygodności jego filozofii.