PL
W 2016 r. zostało otwarte dla publiczności Muzeum Pana Tadeusza Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu. Poświęcone jest epopei narodowej – najsłynniejszemu dziełu Adama Mickiewicza pt. Pan Tadeusz, po raz pierwszy opublikowanemu w 1834 r., a także recepcji dzieła, trwałości idei romantycznych oraz dziedzictwa wolności w historii Polski XIX i XX wieku. Inwestycję zrealizowano w ramach projektu pn. Muzeum Pana Tadeusza – innowacyjna przestrzeń – edukacja przez kulturę współfinansowanego ze środków europejskich. Założenia realizacyjne projektu dotyczyły stworzenia muzeum o charakterze edukacyjnym, wykorzystującego eksponaty muzealne, prezentacje multimedialne i niezbędną infrastrukturę do realizacji pomyślanej nowocześnie ekspozycji. W kontekście tych założeń powstała wystawa stała przygotowana przez zespół, którego trzon stanowili edukatorzy z wieloletnim stażem w pracy muzealnej. Ich doświadczenie praktyczne oraz teoretyczne założenia edukacyjne do jakich się odwoływali, w połączeniu z tematyką ekspozycji skupionej wokół wyjątkowego zabytku w dziejach kultury polskiej jakim jest Rękopis Pana Tadeusza, zdeterminowały decyzje odnośnie doborów eksponatów, zawartości aplikacji multimedialnych, treści tytułów sal i podpisów pod obiektami, tematyki audioprzewodników oraz materiałów i rozwiązań dedykowanych osobom z niepełnosprawnościami. Artykuł omawia wystawę stałą „Rękopis Pana Tadeusza” z punktu widzenia zrealizowanej narracji oraz założeń edukacyjnych w nią wpisanych i odnosi ją do refleksji muzeologicznej analizującej potencjał edukacyjny wystaw muzealnych, praktyki interpretacyjne i strategie narracji realizowane poprzez wystawy i działania edukacyjne w muzeach.