Подкарпатская Русь в составе Чехословакии: история, культура, национальная идентичность

• Authors: Egorova Ksenia

Title variants

EN

Subcarpathian Rus as a part of Czechoslovakia: history, culture, national identity

• Languages of publication: RU

Abstracts

EN

Subcarpathian Rus was incorporated into the Czechoslovak Republic as a result of the Treaty of Saint-Germain-en-Laye (1919). The following year Subcarpathian Rus being a part of Czechoslovakia was declared a self-governing autonomy with a certain number of democratic rights established by the Constitution. Among them was a right to use their national language. Codification of the Subcarpathian Ruthenian language has not yet been completed and it is an extensively discussed problem for contemporary linguists. After the First World War the Subcarpathian lands with its Ruthenian population was a poor farming region with a low level of ethnic self-awareness. Global economic and politic processes changed the situation dramatically and compelled the educated part of Subcarpathian Rus citizens into a discussion about their national language, culture and literature. The President of Czechoslovakia T. G. Masaryk participated in the discussion and was very interested in the cultural development of the region. Ruthenian society was split into two parts – pro-Russian and pro-Ukrainian. The national composition of the region was very complicated. In order to understand the flow of national ideas in Subcarpathian Rus, the research presented here sets out to cover the history of the codification of the Ruthenian language, the creation of grammar books for schools, and to analyze the role of both the Russian and Ukrainian components in the cultural development of this region. This research also takes into consideration the complex analysis of Masaryk’s Slavonic policy and cultural strategies.

PL

Ruś Podkarpacka weszła w skład Republiki Czechosłowackiej w wyniku traktatu podpisanego w Saint-Germain-en-Laye (1919). W następnym roku ogłoszono autonomię Rusi Podkarpackiej jako części Czechosłowacji. Ruś otrzymała szereg demokratycznych praw określonych przez Konstytucję. Jednym z nich było prawo do korzystania z własnego języka narodowego. Kodyfikacja języka Rusinów na Rusi Podkarpackiej nie została jeszcze zakończona i nadal jest problemem szeroko dyskutowanym we współczesnym językoznawstwie. Po pierwszej wojnie światowej tereny Rusi Podkarpackiej były ubogim regionem rolniczym o niskim poziomie samoświadomości etnicznej zamieszkującej go ludności rusińskiej. Globalne procesy gospodarcze i polityczne zmieniły w sposób radykalny sytuację i zmusiły wykształconą część obywateli Rusi Podkarpackiej do rozpoczęcia dyskusji na temat swojego języka, kultury narodowej i literatury. Prezydent Czechosłowacji T. G. Masaryk brał udział w tej dyskusji i popierał rozwój kulturowy regionu. W społeczeństwie rusińskim istniały dwie dzielące je orientacje: prorosyjska i proukraińska. Struktura narodowościowa regionu była bardzo złożona. Artykuł próbuje przybliżyć czytelnikowi problem przepływu idei narodowych na Rusi Podkarpackiej. W artykule omówiono kwestie historii kodyfikacji języka rusińskiego i tworzenia podręczników do gramatyki dla szkół. Oprócz tego przeanalizowana została rola rosyjskiego i ukraińskiego wkładu w rozwój kultury tego regionu. W badaniach uwzględniono kompleksową analizę słowiańskiej polityki i strategii kulturowych Masaryka.

Keywords

EN

border studies; Czechoslovakia; Subcarpathian Rus; Ruthenia; minor Slavic languages; national identity

• Publisher: Instytut Slawistyki Polskiej Akademii Nauk
• Journal: Adeptus
• Year: 2014
• Issue: 4
• Pages: 76-85

Dates

published

2014-11-26

Contributors

author

Egorova Ksenia

• Институт русской литературы (Пушкинский Дом) Российской академии наук [Institute of Russian Literature (Pushkin House), Russian Academy of Sciences], Санкт-Петербург [Saint Petersburg], Russian Federation

References

• Beneš, E. (1996). Podkarpatsko a jeho vztah k Československu. Praha: Česká Expedice.
• Dukhnovich, A. V. (1981). Istinnaia istoriia Karpato-Rossov. Montreal.
• Generalní Staut pro organisaci a administraci Přikarpatské Rusi. (1997). In J. Hořec (Ed.), Dokumenty o Podkarpatské Rusi (pp. 12–14). Praha: Česká Expedice.
• Gus’naĭ, I.(1921). Iazykovoĭ vopros v Podkarpatskoĭ Rusi. Priashev: Knigopechatnia „Sv. Nikolaia".
• Hartl, A. (1924). Kulturní život osvobozené Podkarpatské Rusi. Praha: Nákladem Grafického, Knihařského a nakladatelského družstva.
• Hora, A. (1919). Podkarpatská Rus: přehled poměrů Karpatoruských. Praha: Vydavá Československý Cizinecký Úřad.
• Kochanyj-Goralčuk, K. (1931). Podkarpatská Rus v minulosti a přítomnosti. Praha: Státní Nakladatelství.
• Krofra, K. (1995). Podkarpatská Rus a Českoskovensko. Praha: Česká Expedice.
• Luchkaĭ, M. M. (1999–2004). Istorīia karpats’kikh rusinīv. Uzhgorod: Uzhgorods’kiĭ derzh. un-t.
• Memorandum deputace selského stavu. (1997). In J. Hořec (Ed.), Dokumenty o Podkarpatské Rusi (pp. 42–48). Praha: Česká Expedice.
• Memorandum o Podkarpatské Rusi. (1997). In J. Hořec (Ed.), Dokumenty o Podkarpatské Rusi (pp. 5–11). Praha: Česká Expedice.
• Nečas, J. (1997). Politická situace na Podkarpatské Rusi (rok 1921). Praha: Česká Expedice.
• Orlaĭ, I. S. (1804). Istoriia o karpato-rossakh ili o pereselenii rossiian v Karptskie gory i o prikliucheniiakh s nimi sluchivshikhsia. Severnyĭ Vestnik, (6-9).
• Šafařík, P. (1826). Geschichte der slawischen Sprache und Literatur nach allen Mundarten. Ofen.
• Voloshin, A. I. (1901). Metodicheskaia grammatika ugro-russkogo literaturnogo iazyka dlia narodnykh shkol. Ungvar: Vid-vo tov-va «Prosvīta».
• Voloshin, A. I. (1902). Materinskīĭ iazyk v narodnoĭ shkole: korotkīia rukovodiashchīia zametki dlia narodnykh uchiteleĭ. Ungvar: Vid-vo tov-va «Prosvīta».
• Voloshin, A. I. (1906). Azbuka ugro-russkago i tserkovno-slavianskago chtenīia. Ungvar: Vid-vo tov-va «Prosvīta».
• Voloshin, A. I. (1921). O pis’mennom iazytse podkarpatskikh rusinov. Uzhgorod: Vid-vo tov-va «Prosvīta»; Lit. nauk. otdel.

Identifiers

DOI

10.11649/a.2014.012