PL
Artykuł zawiera analizę zależności stóp zwrotu na rynkach akcji Europy Środkowej i Wschodniej od stopy dywidendy. Badanie opiera się na notowaniach miesięcznych 1153 spółek z 11 państw latach 2002–2014. Wykorzystane zostały metody sortowania, analizy regresji, testy przesunięcia granicy efektywnej oraz testy relacji monotonicznej. Wyniki można podsumować następująco. Po pierwsze, spółki o wysokiej stopie dywidendy przynoszą istotnie wyższe stopy zwrotu, nawet po skorygowaniu o ryzyko rynkowe oraz efekty wskaźnika wartości księgowej do rynkowej, kapitalizacji i momentum. Obserwację tę wspierają dowody na relację monotoniczną: im wyższe stopy dywidendy, tym wyższe stopy zwrotu. Po drugie, portfele zbudowane według wysokości stopy dywidendy pozwalają przesunąć granicę efektywną inwestora giełdowego, nawet przy założeniu braku normalności rozkładu stóp zwrotu. Po trzecie, ponadprzeciętne stopy zwrotu są charakterystyczne dla portfeli budowanych na bazie historycznych wartości dywidend, jednak nie na bazie wartości prognozowanych. Po czwarte wreszcie, powiązanie pomiędzy dywidendami i stopami zwrotu jest charakterystyczne dla dużych i średnich spółek giełdowych, a nie dla małych.
EN
In this paper we investigate cross-sectional patterns of rates of return related to dividend yield in the CEE stock market. We examine a broad sample of 1153 companies from 11 countries for years 2002-2014. We use sorting procedures, cross-sectional tests, and mean-variance spanning analysis, and tests of monotonic relation. The principal fi ndings are as follows. First, the high dividend stocks overperform, even after applying the classical three- and four factor models. Second, the abnormal returns are typical only for stock sorted on past dividend yields, and not on forecasted dividend yields. Finally, the alphas on dividend-based portfolios are characteristic largely only for big- and midcaps. We fi nd very weak evidence for the dividend premium across the micro- and small stocks.
RU
В статье содержится анализ зависимости между нормой окупаемости и нормой дивиденда на рынках акций Центральной и Восточной Европы. Материалом для исследования послужили месячные котировки 1153 компаний из 11 стран за период с 2002 по 2014 год. Были использованы методы сортировки, анализа, регрессии, тесты переноса эффективной границы, а также тесты монотонной зависимости. Итоги можно подвести следующим образом. Во-первых, компании с высокой нормой дивиденда достигают существенно более высоких норм окупаемости, даже после корректировки на рыночный риск и эффекты показателя соотношения между балансовой и рыночной стоимостью, капитализацию и моментум. Это наблюдение усиливают доказательства монотонной зависимости: чем выше норма дивиденда, тем выше норма окупаемости. Во-вторых, портфели, построенные исходя из величины нормы дивиденда, позволяют передвинуть эффективную границу биржевого инвестора, даже при отсутствии нормального расклада норм окупаемости. В-третьих, более высокие, чем средние, нормы окупаемости характерны для портфелей, построенных на базе исторической величины дивидендов, а не на базе прогнозируемых величин. Наконец, в-четвертых, взаимосвязь между дивидендами и нормами окупаемости характерна только для больших и средних биржевых компаний и нехарактерна для мелких.