O pojęciu konotacji w lingwistyce (na przykładach polskich i rosyjskich)

• Authors: Elżbieta Bogdanowicz

Title variants

EN

The notion of connotation in linguistics

• Languages of publication: PL

Abstracts

EN

The paper focuses on the notion of connotation functioning in linguistics at the level of syntax and semantics. Whereas syntactic connotation is the foundation of sentence formation within syntax connotation has two different meanings as regards semantic linguistic facts. Firstly, in opposition to denotation, it is the content corresponding to the name of the concept (logical and philosophical approach). Secondly, connotation refers to associative properties, complementary ones, in the semantic structure of the word (lexicographical-linguistic approach). Connotation within semantics is a direct application of the basic premise of cognitive linguistics, the statement that semantic description shows how speakers of the language understand a word. Therefore, the semantic structure of separate words includes both the features intuitively considered relevant, distinctive and typical of the denoted item, the ones essential for identifying words clearly, as well as connotative elements such as knowledge of irrelevant attributes that speakers bring to mind.

Keywords

EN

LINGWISTYKA; KONOTACJA SYNTAKTYCZNA; ZNACZENIE SŁÓW; KONOTACJA SEMANTYCZNA

• Journal: Studia Wschodniosłowiańskie
• Year: 2013
• Volume: 13
• Pages: 7-18

Contributors

author

Elżbieta Bogdanowicz

• Uniwersytet w Białymstoku, POLAND

References

• Ajdukiewicz K., 1985, O znaczeniu wyrażeń, [w:] Język i poznanie, t. 1. Wybór pism z lat 1920–1939, Warszawa, s. 120–123. Apresjan J. D., 1980, Semantyka leksykalna. Synonimiczne środki języka, przeł. Z. Kozłowska, A. Markowski, Wrocław. Apresjan J. D., 2000, Semantyka leksykalna. Synonimiczne środki języka, przeł. Z. Kozłowska, A. Markowski, Wrocław – Warszawa – Kraków. B¨uhler K., 1934, Sprachtheorie, Jena. Bartmiński J., 1988, Definicja kognitywna jako narzędzie opisu konotacji słowa, [w:] Konotacja, red. J. Bartmiński, Lublin, s. 169–183. Bartmiński J., 2007, Językowe podstawy obrazu świata, Lublin. Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, 2003, red. K. Polański, Wrocław – Warszawa – Kraków. Grzegorczykowa R., 2001, Wprowadzenie do semantyki językoznawczej, Warszawa. Grzegorczykowa R., 2011, Wykłady z polskiej składni, Warszawa. Jordanskaja L., Mielczuk I., 1988, Konotacja w semantyce lingwistycznej i leksykografii, przeł. W. Fal, [w:] Konotacja, red. J. Bartmiński, s. 9–34. Kognitywne podstawy języka i językoznawstwa, 2001, red. E. Tabakowska, Kraków. Majer-Baranowska U., 1988, Z historii użycia terminu konotacja, [w:] Konotacja, red. J. Bartmiński, Lublin, s. 185–202. Mała encyklopedia logiki, 1988, red. W. Marciszewski, Wrocław – Warszawa – Kraków. Mill J. S., 1962, System logiki dedukcyjnej i indukcyjnej, t. 1–2, przeł. C. Znamierowski, Warszawa. Saloni Z., Świdziński M, 2001, Składnia współczesnego języka polskiego, Warszawa. Słownik stereotypów i symboli ludowych, 1996–1999, red. J. Bartmiński, t. 1–2, Lublin. Stanosz B, 1973, Teoria znaczenia i oznaczania w logice tradycyjnej, [w:] Studia z historii semiotyki, II, Wrocław, s. 61–72. Tokarski R., 1984, Struktura pola znaczeniowego (studium językoznawcze), Warszawa. Tokarski R., 1988, Konotacja jako składnik treści słowa, [w:] Konotacja, red. J. Bartmiński, Lublin, s. 35–54. Tokarski R., 2008, Konotacja a problemy kategoryzacji, [w:] Język a kultura, t. 20, red. A. Dąbrowska, Wrocław, s. 143–161. Wierzbicka A., 2006, Semantyka. Jednostki elementarne i uniwersalne, Lublin.
• Ajdukiewicz K., 1985, O znaczeniu wyrażeń, [w:] Język i poznanie, t. 1. Wybór pism z lat 1920–1939, Warszawa, s. 120–123.
• Apresjan J. D., 1980, Semantyka leksykalna. Synonimiczne środki języka, przeł. Z. Kozłowska, A. Markowski, Wrocław.
• Apresjan J. D., 2000, Semantyka leksykalna. Synonimiczne środki języka, przeł. Z. Kozłowska, A. Markowski, Wrocław – Warszawa – Kraków.
• B¨uhler K., 1934, Sprachtheorie, Jena.
• Bartmiński J., 1988, Definicja kognitywna jako narzędzie opisu konotacji słowa, [w:] Konotacja, red. J. Bartmiński, Lublin, s. 169–183.
• Bartmiński J., 2007, Językowe podstawy obrazu świata, Lublin.
• Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, 2003, red. K. Polański, Wrocław – Warszawa – Kraków.
• Grzegorczykowa R., 2001, Wprowadzenie do semantyki językoznawczej, Warszawa.
• Grzegorczykowa R., 2011, Wykłady z polskiej składni, Warszawa.
• Jordanskaja L., Mielczuk I., 1988, Konotacja w semantyce lingwistycznej i leksykografii, przeł. W. Fal, [w:] Konotacja, red. J. Bartmiński, s. 9–34. Kognitywne podstawy języka i językoznawstwa, 2001, red. E. Tabakowska, Kraków.
• Majer-Baranowska U., 1988, Z historii użycia terminu konotacja, [w:] Konotacja, red. J. Bartmiński, Lublin, s. 185–202.
• Mała encyklopedia logiki, 1988, red. W. Marciszewski, Wrocław – Warszawa – Kraków.
• Mill J. S., 1962, System logiki dedukcyjnej i indukcyjnej, t. 1–2, przeł. C. Znamierowski, Warszawa.
• Saloni Z., Świdziński M, 2001, Składnia współczesnego języka polskiego, Warszawa.
• Słownik stereotypów i symboli ludowych, 1996–1999, red. J. Bartmiński, t. 1–2, Lublin.
• Stanosz B, 1973, Teoria znaczenia i oznaczania w logice tradycyjnej, [w:] Studia z historii semiotyki, II, Wrocław, s. 61–72.
• Tokarski R., 1984, Struktura pola znaczeniowego (studium językoznawcze), Warszawa.
• Tokarski R., 1988, Konotacja jako składnik treści słowa, [w:] Konotacja, red. J. Bartmiński, Lublin, s. 35–54.
• Tokarski R., 2008, Konotacja a problemy kategoryzacji, [w:] Język a kultura, t. 20, red. A. Dąbrowska, Wrocław, s. 143–161.
• Wierzbicka A., 2006, Semantyka. Jednostki elementarne i uniwersalne, Lublin.