Wspomnienia Henryki Tajchert z Włodawy – więźniarki Zamku Lubelskiego, Ravensbrück i Bergen-Belsen

• Authors: Piotr Czyż

Title variants

EN

The memoirs of Henryka Tajchert from Włodawa - prisoner in Lublin Castle, Ravensbrück, and Bergen-Belsen

• Languages of publication: PL EN

Abstracts

PL

Młodzież polska w czasie okupacji wcześniej się usamodzielniała – głównie przez wejście w wir życia konspiracyjnego, a także wobec konieczności zarobkowania podobnie jak młodzież włodawska. Natomiast w rodzinach żydowskich w obliczu tragicznej sytuacji następowało zwarcie, umocnienie pozycji rodziców. W warunkach wojny dojrzewały do samodzielnej działalności młode roczniki 1920-1927 – zwane pokoleniem Kolumbów – dojrzewały szybciej, sprzyjała ku temu każda wojna, a ściślej doświadczenia, które przynosi, i hart, który rodzi walkę. Specyfikę stanowiło to, że była to pierwsza generacja wychowana w odrodzonej Polsce po 1918 r. Warunki życia podziemnego nie odgradzały młodych od samodzielnego udziału w życiu, co więcej, okupacja sprzyjała pokoleniowej zmianie warty. Wielu z tych którzy przeżyli, szybko mogło podjąć trudne i odpowiedzialne zadania w życiu publicznym powojennej Polski. Do tej grupy, do pokolenia Kolumbów należała również Henryka Tajchert, mieszkanka Włodawy, która przeżyła okupację i zsyłkę do Rzeczy przez Lublin i tamtejszego więzienia na Zamku lubelskim, do obozów koncentracyjnych, najpierw do Ravensbruck a następnie do Bergen-Belsen. We swoich wspomnieniach opisuje jaką drogę przebyła od momentu złapania do ewakuacji do Szwecji, dzięki akcji Szwedzkiego czerwonego krzyża. Młodzież polska, w tym młodzi włodawiacy byłą bardzo narażona na politykę okupanta niemieckiego, bo właśnie w młodych ludziach okupant widział największe zagrożenie. Innym aspektem, który dotknął młodych ludzi jest pobyt w więzieniu na Zamku w Lublinie. Ale zanim trafiło się tam, najpierw trafiali do siedzib gestapo na terenie własnego miejsca zamieszkania. I tam ruszał cały mechanizm próby wyniszczenia człowieka. Przy odrobienie szczęścia albo wracał do domu i prowadził w miarę normalne życie, meldując się co jakiś czas w siedzibie gestapo, tak jak paru mieszkańców miało takie szczęście. Z siedziby Zamku prowadziła już tylko droga na zachód, prosto do obozów koncentracyjnych na terenie Rzeszy. A tam czasem niewolnicza praca, do możliwej utraty życia. Osoby, które przeżyły dały świadectwo swoich przeżyć. Tak też właśnie zrobiła pani Henryka Tajchert.

EN

Polish youth during the occupation period became independent early, mainly because they took part in the conspiratorial life, and also because they had to start earning money, as did the young people in Włodawa. In Jewish families, in the face of the tragic situation, the position of the parents became stronger. In the wartime circumstances, the young generation born in the years 1920-1927, called the Generation of Columbuses, had to grow up faster. This is because of war, and especially the experience it brings, and the toughness it creates in people, which creates the willingness to fight. What made this situation unusual was that it was the first generation raised in the reborn Poland after 1918. The circumstances of underground life did not separate the young from their independent participation in life; what is more, the occupation was conducive to the generational "change of the guard". Many of those who sur-vived had to quickly undertake difficult and responsible tasks in the public life of post-War Poland. The person who belonged to the Generation of Columbuses was Henryka Tajchert, a resident of Włodawa, who survived the occupation and transportation to the Reich through Lublin and Lublin Castle, to concentration camps, first Ravensbrück, and then Bergen-Belsen. In her memoirs, she describes the long way she has gone from the moment of her seizure to the evacuation to Sweden, due to the action of the Swedish Red Cross. The young Poles, including the young residents of Włodawa, were to a great extent exposed to the German occupant's politics, as the occupier per-ceived them as the biggest danger. Another aspect which affected young people was their imprisonment in Lublin Castle. However, before anyone went to the Castle, they were first sent to Gestapo headquarters on the territory of their residence. And there started the entire mechanism of human destruction.. If someone was lucky, they could go back home, and lead a largely normal life, having only to show up at the Gestapo's headquarters from time to time, as did a few residents. From Lublin Castle, there was only one possible way out, i.e. to the West, straight to the concentration camps in the Reich. And there what awaited them was slave-like labour, till death from exhaustion. The people who survived gave the testimony of their experience, and so did Henryka Tajchert.

Keywords

PL

Henryka Tajchert; wojna; obozy niemieckie; Zamek Lubelski; Ravensbruek; Bergen-Belsen

• Publisher: Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
• Journal: Radzyński Rocznik Humanistyczny
• Year: 2013
• Volume: 11
• Pages: 71-84

Dates

published

2013-09-30

Contributors

author

Piotr Czyż

• Muzeum Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego we Włodawie

References

• D. Geppert, Ch. Glauning, Historia i Pamięć. Wojna i praca przymusowa na przykładzie Polski, [w:] Erinnerung bewahren. Sklaven und Zwangsarbeitter des Dritten Reichs aus Polen 1939-1945/ Zachować pamięć. Praca przymusowa i niewolnicza obywateli polskich na rzecz Trzeciej Rzeszy w latach 1939-1945, Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”, Warszawa 2009
• M. Wild, Generation des Unbedingten, Hamburg 2002