Bocian Nachmana. O dramatopisarstwie Hanocha Lewina

• Authors: Winch Antoni

Title variants

EN

Nachmann’s Stork. On Hanoch Levin’s Playwriting

Abstracts

EN

The article discusses the work of the Israeli playwright setting it side by side with the thought of the Jewish theologian Joshua Abraham Heschel as expressed in two of his books: Man Is Not Alone, and God in Search of Man. The two books define the poles of Levin’s existential struggles. The protagonists of the plays examined in this essay, i.e. of Krum (1975), Job’s Passion (1981), and Dreaming Child (1993), drift in a metaphysical vacuum. They try to get some fulcrum, but since they are in vacuum, their attempts are absurd. This is not the kind of the absurd that Albert Camus meant. Endorsing it does not lend Levin’s characters any dignity; it does not liberate them; on the contrary, it humiliates them and makes them feel awkward. The reference to Heschel’s writings here is not accidental. Levin’s father came from a Hasidic family and raised his son as the orthodox Jewish beliefs dictated. Thus, the image of Jewish religiosity reflected in Heschel’s philosophy was something very familiar to Levin, something that he had to take a position on. The fact that it was a position of rejection does not diminish the importance of religious faith, God and His covenant with man for the dramatic work of the author. On the contrary, it makes it one of the paramount problems that Levin and characters of his plays have to come to terms with. For Estragon and Vladimir from Samuel Beckett’s masterpiece the prolonged waiting for an absent Godot was no trifle either. Hanoch Levin is often seen as a continuator of the theatre of the Absurd. It would be impossible to fully grasp the meaning of this continuation without referring to its religious context.

Keywords

EN

Hanoch Levin; drama; metatheatre

• Publisher: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
• Journal: Pamiętnik Teatralny
• Year: 2016
• Volume: 65
• Issue: 3(259)
• Pages: 179-198

Contributors

author

Winch Antoni

• Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk

References

• J. Biernat, Laboratorium doświadczeń. Dramaturgia Hanocha Levina, [w:] H. Levin, Udręka życia i inne dramaty rodzinne, Warszawa 2015.
• Eksterytorialna Polska Hanocha Levina. Rozmowa Justyny Golińskiej, Jacka Poniedziałka, Michała Sobelmana i Szewacha Weissa, „Dialog” 2006 nr 2.
• M. Esslin, The Theater of the Absurd, London 2014.
• M. Handelzalc, Syndrom Levina-Sobola. Dwa oblicza współczesnego dramatu izraelskiego, przekł. A. Błasiak, „Dialog” nr 2002, 1–2.
• J. A. Heschel, Bóg szukający człowieka. Podstawy filozofii judaizmu, przekł. A. Gorzkowski, Kraków 2007.
• J. A. Heschel, Człowiek szukający Boga. Szkice o modlitwie i symbolach, przekł. V. Reder, Kraków 2008.
• Z. Kaspi, Siedzący w ciemności. Świat dramatu Chanocha Lewina: podmiot, autor, widzowie, przekł. L. Kwiatkowski, Warszawa 2010.
• A. Krajewska, Teatr absurdu w kontekście estetyki performatywnej, [w:] Teatr absurdu. Nowy czy stary teatr?, red. M. Borowski, M. Sugiera, Kraków 2008.
• A. Kuligowska-Korzeniewska, Hanoch Levin. Anarchia z melancholią, „Dialog” 2010 nr 5.
• A. Olek, Pamięć Levina, „Tygiel kultury” 2009, nr 7–9.
• A. Olek, Śmieszna baśń przez łzy – o spotkaniu z teatrem i dramatem Hanocha Levina, [w:] H. Levin, Ja i ty i następna wojna. Teatr życia i śmierci, Warszawa 2011.
• E. Partyga, Melodramatyczne farsy absurdystów, [w:] Teatr absurdu…, op. cit.
• F. Rokem, Hiob z okrutnego cyrku, przeł. I. Kurz, „Dialog” 2002 nr 1–2.
• R. Schechner, Performatyka. Wstęp, przekł. T. Kubikowski, Wrocław 2006.
• R. Schechner, Przyszłość rytuału, przekł. T. Kubikowski, Warszawa 2005.
• M. Sugiera, Metateatralność absurdystów (między antyteatralnymi projektami modernistów a teatrem multimedialnym), [w:] Teatr absurdu…, op. cit.
• A. Winch, Dramat ciemnych gier. Teatr absurdu pre-postczłowieka, Warszawa 2015.
• N. Yaari, Life is a Lost Battle. The Theatre of Hanoch Levin, [w:] Theatre in Israel, red. L. Ben-Zvi, Michigan 1996.