A priori veto power of the president of Poland

• Authors: Jacek MERCIK

Title variants

PL

Aprioryczna siła weta prezydenta RP

• Languages of publication: EN

Abstracts

EN

The a priori power of the president of Poland, lower chamber of parliament (Sejm) and upper chamber of parliament (Senate) in the process of legislation are considered in this paper. The evaluation of power is made using the Johnston power index.

PL

W Polsce w procesie ustawodawczym ustawę przyjętą przez Sejm rozpatruje Senat, który ma prawo zgłosić do niej poprawki lub ją odrzucić (po odrzuceniu ustawa wraca do Sejmu, gdzie bezwzględną większością głosów można odrzucić sprzeciw Senatu). Uchwalona przez Sejm i Senat ustawa trafia następnie do Prezydenta RP, który może w ciągu 21 dni przyjąć i podpisać ją, bądź zgłosić weto i przekazać do ponownego rozpatrzenia Sejmowi. Weto Prezydenta RP to jego kompetencja do sprzeciwu wobec ustawy uchwalonej przez Sejm. Zgodnie z Konstytucją RP prezydent podpisuje i zarządza ogłoszenie ustawy w Dzienniku Ustaw RP. Może on jednak, kierując się ważnym interesem państwa i dbałością o jakość stanowionego prawa, odmówić podpisania ustawy. Taka odmowa ma charakter weta zawieszającego, ponieważ Sejm może powtórnie uchwalić ustawę większością 3/5 głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. W tym wypadku prezydent musi w ciągu 7 dni podpisać ustawę i zarządzić jej ogłoszenie w Dzienniku Ustaw RP. Rzeczywista skuteczność sprzeciwu prezydenta jest więc uzależniona od układu sił w Sejmie. W pracy przedstawiono ocenę aprioryczną siły prezydenta, Sejmu i Senatu w procesie ustawodawczym w Polsce. Ocenę przeprowadzono z użyciem indeksu siły Johnstona.

Keywords

EN

a priori power; Johnston power index; president of Poland

PL

siła aprioryczna; indeks Johnsona; prezydent RP

• Publisher: Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
• Journal: Operations Research and Decisions
• Year: 2009
• Volume: 19
• Issue: 4
• Pages: 61-75

Contributors

author

Jacek MERCIK

• Institute of Organization and Management, Wrocław University of Technology, ul. Smoluchowskiego 25, 50-372 Wrocław

References

• BANZHAF J.F., Weighted voting doesn’t work: a mathematical analysis, Rutgers Law Review, 1965, 19, No. 2 (winter), pp. 317–343.
• BRAMS S.J., Negotiation games, Routledge, New York–London, 1990.
• JOHNSTON R.J., On the measurement of power: some reactions to Laver, Environment and Planning, 1978, A10, No. 8, pp. 907–914.
• MERCIK J.W., Power and expectations (in Polish), PWN, Warszawa–Wrocław, 1999.
• SHAPLEY L.S., A value for n-person games, [in:] Contributions to the Theory of Games, Vol. II, by H.W. Kuhn and A.W. Tucker (editors), Annals of Mathematical Studies, 1953, 28, pp. 307–317.
• SHAPLEY L.S., SHUBIK M., A method of evaluating the distribution of power in a committee system, American Political Science Review, 1954, 48, No. 3 (September), pp. 787–792.
• STRAFFIN Ph.D., Topics in the theory of voting, Birkhauser, Boston, 1980,
• TURNOVEC F., MERCIK J., MAZURKIEWICZ M., Power indices: Shapley-Shubik or Penrose-Banzhaf? Operational Research and Systems 2004, Decision making, Methodological base and applications. (R. Kulikowski, J. Kacprzyk, R. Słowiński – eds.). Warszawa: “Exit” 2004, pp. 121–127.
• TURNOVEC F., MERCIK J., MAZURKIEWICZ M., Power indices methodology: decisiveness, pivots and swings, [in:] Power, freedom, and voting, Matthew Braham, Frank Steffen (eds.). Springer, Berlin–Heidelberg, 2008.