Beyond the Lonely Learner: Towards an Autoethnographic Method in Studying and Researching Religion

• Authors: Simpson Gillian

Title variants

PL

Przekraczając osamotnienie ucznia: ku metodzie autoetnograficznej w studiowaniu i badaniu religii

• Languages of publication: EN

Abstracts

EN

Being a learner can be lonely and isolating. The academic culture in the UK can leave an individual feeling segregated and alienated both from their peers and, importantly, from their authentic selves, as they scrabble to have their voices heard in an ever-segregating and performative environment. This can detract from a good learning experience, particularly in subjects like religious studies which require a multi-focal approach to learning. Humanistic education theory recognises the need for mutuality and friendship. The theory grew from humanistic psychologists who placed ‘I’ at the centre of education practices, and led to the rise of Critical Reflection as a means of self-development in many fields of study. This has, in turn, given rise to an increase in self-awareness in learners with the capacity for endless improvement. But it can leave the individual feeling disengaged from their holistic self, as personal and academic learning are separated, with a sense of fragmentation between the subject material and the personal meaning for the individual. So, are there other ways to approach learning which incorporate both the self and the subject matter in a more holistic way? This paper proposes that one possible solution is to develop an autoethnographical approach which allows the individual to engage in the subject material while seeking his/her own truths in those materials. The core ideals of autoethnography allow this by connecting ‘personal (insider) experience, insights and knowledge to larger (relational, cultural, political) conversations, contexts and conventions’ in order to create ‘nuanced, complex, and specific accounts of personal/cultural experience’ (Adams et al., 2015, p. 25). The author will challenge canonical ways of conducting research by exploring the possibility of using autoethnography as a means of cultivating dialogue with a learning community, a body of knowledge and with the self, to develop a method for learning religion which allows for a holistic and integrative approach to the individual’s own self-understanding, and helps alleviate the loneliness of the learner through learning in ways that are congruent with core values and ideals.

PL

Bycie uczniem bywa samotne i izolujące. Kultura akademicka w Wielkiej Brytanii może wywoływać w jednostkach poczucie wyizolowania i wyobcowania zarówno od swoich rówieśników, jak i, co ważne, od ich autentycznego ja, gdy starają się, aby ich głos był słyszalny w tym segregującym i performatywnym środowisku. Może to zakłócić proces edukacyjny, szczególnie w przypadku przedmiotów takich jak religioznawstwo, które wymagają wieloogniskowego podejścia do uczenia się. Teoria edukacji humanistycznej podkreśla potrzebę wzajemności i przyjaźni. Teoria ta pochodzi od humanistycznych psychologów, którzy umieścili ja w centrum praktyk edukacyjnych i doprowadzili do uznania krytycznej refleksji za środek samorozwoju w wielu dziedzinach nauki. Doprowadziło to do wzrostu samoświadomości u uczniów ze zdolnością do ciągłego doskonalenia. Z drugiej strony może to skutkować swoistym niezaangażowaniem osoby wobec jej holistycznego ja – jako że osobisty i akademicki rozwój zostają rozdzielone – oraz poczuciem oderwania materiału przedmiotu od jego osobistego znaczenia dla jednostki. Czy są zatem inne sposoby podejścia do uczenia się, które obejmują zarówno osobiste ja, jak i sam przedmiot w holistyczny sposób? Niniejszy artykuł proponuje wypracowanie podejścia autoetnograficznego, które pozwalając jednostce na zaangażowanie się w materiał tematyczny, umożliwia poszukiwanie w nim własnych prawd. Dzieje się tak dzięki podstawowym założeniom autoetnografii, łączącym „osobiste (wewnętrzne) doświadczenie, spostrzeżenia i wiedzę z szerszymi (relacyjnymi, kulturowymi, politycznymi) rozmowami, kontekstami i konwencjami” w celu stworzenia „zniuansowanych, złożonych i specyficznych opisów osobistego/kulturowego doświadczenia” (Adams i in., 2015, s. 25). Autorka rzuci wyzwanie kanonicznym sposobom prowadzenia badań, zgłębiając możliwość wykorzystania autoetnografii jako środka dialogu: ze społecznością uczącą się, z zasobem wiedzy i z samym sobą, aby opracować metodę uczenia się religii, która z jednej strony pozwoli na holistyczne i integracyjne podejście do własnego samorozumienia jednostki, a z drugiej złagodzi osamotnienie ucznia poprzez uczenie się w sposób zgodny z podstawowymi wartościami i ideałami.

Keywords

EN

education; autoethnography; reflective learning; humanistic education; divided-life; integrated life

PL

religia; edukacja; autoetnografia; refleksyjne uczenie się; edukacja humanistyczna; podzielone życie; życie zintegrowane

• Publisher: Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
• Journal: Paedagogia Christiana
• Year: 2020
• Volume: 2/46
• Pages: 43-62

Contributors

author

Simpson Gillian

• ORCID: 0000-0003-4653-289X
• York St John University

References

• Adams, T. E., Jones, S. H. & Ellis, C. (2015). Autoethnography: Understanding Qualitative Research. Oxford: Oxford University Press.
• Anderson, L. & Glass-Coffin, B. (2013). I Learn by Going: Autoethnographic Modes of Inquiry. In S.H. Jones, T.E. Adams & C. Ellis (Eds.), Handbook of Autoethnography (pp. 57–83). Walnut Creek, California: Left Coast Press.
• Archer, L. (2008). Younger academics’ constructions of ‘authenticity’, ‘success’ and professional identity. Studies in Higher Education, 33(4), 385–403.
• Bourner, T. & Greener, S. (2016). The Research Journey: Four Steps to Success. In T. Greenfield & S. Greener (Eds), Research Methods for Postgraduates. Chichester: Wiley.
• Bradley, H. (2017). ’Should I stay or should I go?’: Dilemmas and decisions among UK undergraduates. European Educational Research Journal, 16(1), 30–44.
• Bristow, W. (2017). Enlightenment. In E. N. Zalta (Ed.), The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Fall 2017 Edition). Retrieved March 8, 2020, from https://plato.stanford.edu/cgi-bin/encyclopedia/archinfo.cgi?entry=enlightenment.
• Brockbank, A. & McGill, I. (1998). Facilitating Reflective Learning in Higher Education. Buckingham: Society for Research into Higher Education and Open University Press.
• Chang, H. (2008). Autoethnography as Method. Walnut Creek, California: Left Coast Press.
• De Munck, V. (2000). Culture, Self and Meaning. Prospect Heights, IL: Waveland Press.
• Dewey, J. (1916). Democracy and Education. London: Macmillan.
• Ellis, C. & Adams, T. E. (2014). The Purposes, Practices, and Principles of Autoethnographic Research. In P. Leavy (Ed.), The Oxford Handbook of Qualitative Research. Oxford: Oxford University Press.
• Ellis, C., Adams, T. E. & Bochner, A.P. (2010). Autoethnography: An Overview [40 paragraphs]. Forum Qualitative Sozialforschung / Forum: Qualitative Social Research, 12(1), Art. 10, http://nbn-resolving.de/urn:nbn:de:0114-fqs1101108.
• Ellis, C. & Bochner, A. P. (2000). Autoethnography, personal narrative, and personal reflexivity. In N. K. Denzin & Y. S. Lincoln (Eds.), Handbook of qualitative research (2nd ed.) (pp. 733–768). Thousand Oaks, CA: Sage.
• Ellis, C. & Bochner, A. P. (1992). Telling and performing personal stories: the constraints of choice in abortion. In C. Ellis & M. Flaherty (Eds.), Investigating subjectivity: Research on lived experience (pp. 79–101). Newbury Park, CA: Sage.
• Gannon-Leary, P., Fontainha, E. & Bent, M. (2011). The loneliness of the long distance researcher. Library Hi Tech, 29(3), 455–468.
• Hortulanus, R., Machielse, A. & Meeuwesen, L. (2006). Social Isolation in Modern Society. London and New York: Routledge.
• Jones, S. H., Adams, T. E. & Ellis, C. (2013). Handbook of Autoethnography. Walnut Creek, California: Left Coast Press.
• Kasi, P. M. (2009). Research, What, Why and How?: A Treatise from Researchers to Resarchers. Bloomington: AuthorHouse.
• Langellier, K. (1998). Voiceless bodies, bodiless voices: The future of personal narrative
• Performance. In S. J. Dailey (Ed.), The future of performance studies: Visions and revisions (pp. 207–213). Annandale, VA: National Communication Association.
• Langellier, K. (1999). Personal narratives: Perspectives on theory and research. Text and
• Performance Quarterly, 9, 243–276.
• Lantieri, L. (Ed.) (2001). Schools with Spirit: Nurturing the Inner Lives of Children and Teachers. Boston, Massachusetts: Beacon Press Books.
• Lea, S. J., Stephenson, D. & Troy, J. (2003). Higher Education Students’ Attitudes to Student Centred Learning: Beyond ‘educational bulimia’. Studies in Higher Education, 28(3), 321–334.
• Macmurray, J. (1935). Reason and Emotion. London: Faber and Faber.
• Merton, T. (1998). The Seven Storey Mountain: fiftieth anniversary edition. Boston: Houghton Mifflin.
• Moon, J. (2004). A Handbook of Reflective and Experiential Learning: Theory and Practice. London and New York: RoutledgeFalmer.
• O’Grady, K. (2010). Researching religious education pedagogy through an action research community of practice. British Journal of Religious Education, 32(2), 119–131.
• O’Neill, G. & McMahon, T. (2005). Student–Centred Learning: What does It Mean for Students and Lecturers? In: O’Neill, G., Moore, S., McMullin, B. (Eds.), Emerging Issues in the Practice of University Learning and Teaching (pp. 27–36). Dublin: AISHE.
• Pancer, S. M., Hunsberger B., Pratt, M. W. & Alisat, S. (2000). Cognitive complexity of Expectations and Adjustment in the First Year. Journal of Adolescent Research, 15(1), 38–57.
• Rogers, C. R. (1963). The Concept of the Fully Functioning Person. Psychotherapy: Theory, Research and Practice, 1(1), 17–26.
• Rogers, C. (1969). Freedom to Learn. Columbus, Ohio: Charles E. Merrill Publishing Company.
• Schön, D. ([1983], 1991). The reflective Practitioner: How professionals think in action. New York and Oxon: Ashgate.
• Sadeghi Bahmani, D., Faraji, P., Faraji, R., Lang, U.E., Holsboer-Trachsler, E. & Brand, S. (2018). Is emotional functioning related to academic achievement among university students? Results from a cross-sectional Iranian sample. Braz J Psychiatry, 40(3), 290–295. doi:10.1590/1516-4446-2017-2434
• Sibai, O., Figueiredo, B. & Ferreira, M. C. (2019). Overworked and isolated: the rising epidemic of loneliness in academia. Retrieved January 12, 2020, from https://theconversation.com/overworked-and-isolated-the-rising-epidemic-of-loneliness-in-academia-110009.
• Spry, T. (2001). Performing Autoethnography: An Embodied Methodological Praxis. Qualitative Inquiry, 7(6), 706–732.
• Stone, T., Levett-Jones, T., Harris, M. & Sinclair, P. M. (2010). The genesis of ‘the Neophytes’: a writing support group for clinical nurses. Nurse Education Today, 30(7), 657–661.
• Vighnarajah, S. & Lim, S. Y. J. (2018). Influence of Student Isolation on Students’ University Learning Experiences: Perspectives of Academic, Social and Psychological Development. SHS Web of Conferences, 53, 05005.
• Weiss, R.S. (1973). The Experience of Emotional and Social Isolation. Cambridge, MA: The MIT Press.
• Wenger, E., McDermott, R. A. & Snyder, W. (2002). Cultivating Communities of Practice: A Guide to Managing Knowledge. Boston, MA: Harvard Business School Press.

Identifiers

DOI

https://doi.org/10.12775/Pch.2020.018