PL
Celem artykułu jest ocena jakości polityki wynagradzania członków kadry zarządzającej banków w Polsce. Badanie zostało przeprowadzone dla okresu 2005–2013 na próbie 16 banków notowanych na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. W badaniu została podjęta próba identyfikacji czynników determinujących jakość polityki. W tym celu został skonstruowany indeks jakości polityki w oparciu o informacje odnoszące się do: wysokości i struktury uposażenia członka zarządu banku, polityki zmiennych składników wynagrodzenia, funkcjonowania komitetu radu nadzorczej ds. wynagradzania oraz długoterminowych programów motywacyjnych opartych na własności. Wyniki badań pokazują, że banki stopniowo poprawiają jakość polityki wynagradzania kadry zarządzającej. Największe zmiany miały miejsce od roku 2012, co wynika z nowych regulacji prawnych. Zgodnie z przewidywaniami pozytywny wpływ na jakość polityki wynagradzania kadry zarządzającej mają takie standardy nadzoru korporacyjnego, jak aktywność komitetu ds. wynagrodzeń oraz udział w akcjonariacie banku inwestorów instytucjonalnych. Najwyższej jakości polityka wynagradzania występuje w bankach kontrolowanych przez inwestorów z krajów anglosaskich, które charakteryzują się największą dywersyfikacją własności. Większy od przeciętnego poziom ujawnień polityki wynagradzania został zaobserwowany w dużych bankach oraz w tych bankach, w których prezesi zarządu otrzymują relatywnie wyższe wynagrodzenia