CSR i problem organizacyjnej hipokryzji

• Authors: Maciej Soin

Title variants

EN

CSR and the Problem of Organizational Hypocrisy

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Przedmiotem artykułu jest problem organizacyjnej hipokryzji w zakresie CSR, a zatem rozbieżności między deklaracjami dotyczącymi społecznej odpowiedzialności a faktycznymi działaniami firm w tym zakresie. Autor rozważa przykłady „ideologicznego”, „menedżerskiego”, „integracyjnego”, „aspiracyjnego” i „legalistycznego” podejścia do kwestii hipokryzji w CSR, starając się ocenić ich przydatność w przywrócaniu wiarygodności idei społecznej odpowiedzialności biznesu. Wyniki tego przeglądu skłaniają do przyjęcia „negatywnej” wykładni CSR, skoncentrowanej na unikaniu społecznej nieodpowiedzialności. Wbrew obawom wyrażanym przez wielu teoretyków właściwym narzędziem tak rozumianej koncepcji jest legalizacja CSR, to znaczy stopniowe wprowadzanie wybranych i skonkretyzowanych postulatów z zakresu społecznej odpowiedzialności do systemu prawnego.

EN

In this article we will try to answer the question of organizational hypocrisy in the context of Corporate Social Responsibility (CSR) This way, we will be able to illustrate the problems that arise as a result of discrepancies between the CSR declarations and actual company activities. Author of the article lists examples of “ideological”, “managerial”, “integrative”, “aspirational” and “legalistic” approaches towards CSR organizational hypocrisy, and he also tries to evaluate its suitability in restoring credibility of the CSR idea. The results of the overview, lead to “negative” interpretation of CSR, which underlines the social irresponsibility. Contrary to often expressed theoreticians’ fears, the proper approach would be legalization of CSR which would lead to gradual implementation of chosen and concretized CSR postulates in the legal system.

Keywords

PL

etyka biznesu; społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw; organizacyjna hipokryzja; legalizacja CSR

EN

business ethics; corporate social responsibility; organizational hypocrisy; legalization of CSR

• Publisher: Instytut Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk / Akademia Leona Koźmińskiego
• Journal: Prakseologia
• Year: 2018
• Volume: 160
• Pages: 223-241

Contributors

author

Maciej Soin

• Wydział Zarządzania i Inżynierii Produkcji, Politechnika Łódzka

References

• Aguinis H., Glavas A., 2013, Embedded versus peripheral corporate social responsibility: Psychological foundations, „Industrial and Organizational Psychology”, 6: 314–332.
• Austin J.L., 1993, Mówienie i poznawanie. Rozprawy i wykłady filozoficzne, przeł. B. Chwedeńczuk, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Batson C.D., Collins E., Powell A.A., 2006, Doing business after the fall: The virtue of moral hypocrisy, „Journal of Business Ethics”, 66(4): 321–335.
• Berger-Walliser G., Scott I., 2018, Redefining corporate social responsibility in an era of globalization and regulatory hardening, „American Business Law Journal”, 55 (1): 167–218.
• Brunsson N., 1993, The necessary hypocrisy, „The International Executive”, 35(1): 1–9.
• Christensen L.T., Morsing M., Thyssen O., 2013, CSR as aspirational talk, „Organization”, 20(3): 372–393.
• Connors S., Anderson-MacDonald S., Thomson M., 2017, Overcoming the ‘window dressing’ effect: Mitigating the negative effects of inherent skepticism towards corporate social responsibility, „Journal of Business Ethics”, 145: 599–621.
• Dans E., 2015, Volkswagen And The Failure Of Corporate Social Responsibility, „Forbes”, http://www.forbes.com/sites/enriquedans/2015/09/27/volkswagen-and-the-failure-of-corporate-social-responsibility/ [dostęp 19.05.2018].
• de Colle S., Henriques A., Sarasvathy S., 2014, The paradox of corporate social responsibility standards, „Journal of Business Ethics”, 125: 177–191.
• Fassin Y., Buelens M., 2011, The hypocrisy-sincerity continuum in corporate communication and decision making: A model of corporate social responsibility and business ethics practices, „Management Decision”, 49(4): 586–600.
• Fleming P., Jones M.T., 2013, The End of Corporate Social Responsibility: Crisis and Critique, Sage Publications.
• Kocieniewski D., 2011, G.E.’s Strategies Let It Avoid Taxes Altogether, „The New York Times”, https://www.nytimes.com/2011/03/25/business/economy/25tax.html [dostęp 19.05.2018].
• Lewicka-Strzałecka A., 2013, Kryzys a idea i praktyka CSR, w: R. Kamiński, J. Sójka (red.), Ekonomiczne i etyczne aspekty kryzysu gospodarczego, Poznań, PTE: 165–174.
• Lewicka-Strzałecka A., 2017, Czy standaryzacja CSR sprzyja odpowiedzialności biznesu?, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny”, 4: 225–236.
• Orts E.W., 2017, Conclusion – The moral responsibility of firms: Past, present and future, w: Orts E.W., Smith N.C. (eds), The Moral Responsibility of Firms, Oxford University Press.
• Piskalski G., 2015, Społeczna odpowiedzialność biznesu w polskich realiach. Teoria i praktyka. Raport z monitoringu społecznej odpowiedzialności największych polskich firm, Fundacja CentrumCSR.PL, http://www.centrumcsr.pl/spoleczna-odpowiedzialnosc-biznesu-w-polskich-realiach-teoria-a-praktyka/.
• Soin M., 2013, Wartość i fakt. Etyczne i socjologiczne zastosowania filozofii lingwistycznej, Warszawa, Wydawnictwo IFiS PAN.
• Velasquez M.G., 1997, Dlaczego spółki nie są za nic moralnie odpowiedzialne?, w: Ryan L.V, Sójka J. (red.), Etyka biznesu. Z klasyki współczesnej myśli amerykańskiej, Poznań, Wydawnictwo „W drodze”.
• Wagner T., Lutz R.J., Weitz B.A., 2009, Corporate hypocrisy: Overcoming the threat of inconsistent corporate social responsibility perceptions, „Journal of Marketing”, 73(6): 77–91.