Dialog jako doświadczenie etyczne

• Authors: Michał Drożdż
• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Dialog jest podstawowym doświadczeniem osoby uczestniczącej w komunikacji interpersonalnej. Doświadczenie to stanowi fundament etycznych refleksji. Jeśli etyka personalistyczna odwołuje się do doświadczenia osoby jako fundamentu i kontekstu refleksji oraz argumentacji etycznej, to podstawowym wyznacznikiem tego doświadczenia jest doświadczenie dialogu. Możemy zatem postawić hipotezę, że dialog jest podstawowym doświadczeniem etycznym. Celem niniejszego artykułu jest wykazanie słuszności tej hipotezy oraz próba pokazania niektórych aspektów etycznego wymiary dialogu.

EN

Dialogue is the basic experience of people involved in interpersonal communication. This experience is the foundation of ethical- reflection. Ethics refers to the experience of the person as the foundation and context of the ethical-reflection. The main determinant of this experience is the experience of the dialogue. We can therefore hypothesize that dialogue is the basic ethical experience. The purpose of this article is to demonstrate the validity of this hypothesis and attempt to show certain aspects of the ethical dimensions of the dialogue.

Keywords

PL

dialog; osoba; etyka; komunikacja interpersonalna; prawda; dobro i zło

EN

dialogue; person; ethics; interpersonal communication; truth; good and evil; dialog; osoba; etyka; komunikacja interpersonalna; prawda; dobro i zło

• Publisher: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
• Journal: Studia Socialia Cracoviensia
• Year: 2015
• Issue: 1(12)
• Pages: 9-21

Contributors

author

Michał Drożdż

References

• Brzezinka W., Chrześcijańskie cele współczesnego wychowania, [w:] Wychowanie chrześcijańskie a kultura, red. T. Ożóg, Lublin 2000, s. 38–55.
• Buttiglione R., Społeczny wymiar winy. Czy możliwa jest wina o charakterze biernym?, „Ethos” 2010 nr 23, s. 27.
• Chudy W., Kłamstwo jako korupcja antropologiczna, „Ethos” 1992 nr 1, s. 88–96.
• Dostojewski F., Bracia Karamazow, tłum. A. Wat, t. 1, Warszawa 1978.
• Drożdż M., Osoba i media. Personalistyczny paradygmat etyki mediów, Tarnów 2005, s. 61.
• Filozofia dialogu, oprac. B. Baran, Kraków 1991.
• Franciszek, Adhortacja apostolska Evangelii gaudium.
• Głowiński M., Mowa i zło, „Ethos” 1992 nr 1, s. 97–106.
• Jan Paweł II, Encyklika Veritatis splendor.
• Jan Paweł II, Etyka globalizacji musi być etyką solidarności. Fragmenty przemówień do uczestników VII i VIII Sesji Planarnej Papieskiej Akademii Nauk Społecznych, „Ethos” 2002 nr 15, s. 15–19.
• Jan Paweł II, Orędzie na Światowy Dzień Pokoju 1983 roku Dialog na rzecz pokoju – wyzwaniem dla naszych czasów, Watykan 1983.
• Jan Paweł II, W służbie prawdy, „Ethos” 2002 nr 15, s. 91–97.
• Jantos M., Filozofia dialogu. Źródła, zasady, adaptacje, Kraków 1997.
• Jaroszyński P., Metafizyka piękna, Lublin 1986
• Jaroszyński P., Spór o piękno, Poznań 1992.
• Kłoczowski J. A., Filozofia dialogu, Poznań 2006.
• Lepa A., Manipulowanie człowiekiem jako korupcja antropologiczna, „Ethos” 1992 nr 1, s. 77–86.
• Moskal P., Wolność w prawdzie, [w:] Człowiek sumienia, red. J. Guzowski, Olsztyn 1997, s. 33–40.
• Olejarczyk A., Dryf sensu, [w:] Prawda a metoda, Aporie myśli współczesnej, cz. I, red. J. Jaskóła, A. Olejarczyk, Wrocław 2003, s. 195–220.
• Parandowski J., Alchemia słowa, Warszawa 2000.
• Seifert J., Sumienie – poznanie – prawda, „Ethos” 1991 nr 3–4, s. 38–48.
• Styczeń T., Problematyka etyczna a życie, [w:] T. Styczeń, Wprowadzenie do etyki, Lublin 1993, s. 22–28.
• Styczeń T., Spór moralny a afirmacja wzajemna osób, [w:] T. Styczeń, Wprowadzenie do etyki, Lublin 1993, s. 132–139.
• Szczepański J., Człowiek w strukturach zła, „Ethos” 1992 nr 1, s. 66–76.
• Wychowanie chrześcijańskie a kultura, red. T. Ożóg, Lublin 2000.
• Zajdel J., Aporie w aplikacjach koncepcji światów możliwych do teorii mediów, [w:] Prawda a metoda. Aporie myśli współczesnej, cz. I, red. J. Jaskóła, A. Olejarczyk, Wrocław 2003, s. 49–56.

Identifiers

DOI

http://dx.doi.org/10.15633/ssc.973