Nowoczesna zmediatyzowana sfera publiczna. Pozorowany świat kreacji obrazu i zarządzania opinią

• Authors: Hajduk Jurij
• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Autor omawia kondycję współczesnej sfery publicznej zanurzonej w rzeczywistości medialnej. Zachodzące w niej zmiany sprawiają, że dyskutuje się o motywach i intencjach, a nie o konkretnych decyzjach, działaniach i ich efektach. Głównymi podmiotami mediatyzowanej agory stają się polityczne „gwiazdy” różnego kalibru, które swą „charyzmę” budują na bazie publicznie okazywanych uczuć – czyli tego, co winno pozostać w zaciszu oikos, a dzięki eksponowaniu prywatności zdobywają władzę.

EN

The article discusses the condition of the contemporary public sphere immersed in the media reality. The changes taking place in it make discussions about motives and intentions rather than about specific decisions, actions and their effects. The main actors of the mediated agora are political "stars", which build their "charisma" on the publicly expressed feelings – thinks which should stay in the quiet oikos, and through the display of privacy they are getting a power / authority.

Keywords

PL

media; sfera publiczna; przywódca polityczny; spektakl namiętności; człowiek publiczny

EN

media; public sphere; political lieder; spectacle of passion; public man

• Publisher: Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Chełmie
• Journal: Language. Culture. Politics. International Journal
• Year: 2018
• Volume: 1/2018
• Pages: 233-245

Contributors

author

Hajduk Jurij

• Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Chełmie

References

• Arendt, H. (1991). O rewolucji. Kraków: TOTUS.
• Arystoteles, (1964). Polityka z dodatkiem Pseudo – Arystotelesowej Ekonomiki. Warszawa: PWN.
• Bauman, Z. (2006). Prywatne zgryzoty na miejskim rynku. W: J.P. Hudzik, W. Woźniak (red.). Sfera Publiczna. Kondycja – przejawy – przemiany. Lublin: UMCS.
• Beck, U. (2004). Społeczeństwo ryzyka. W drodze do innej nowoczesności. Warszawa: Scholar.
• Debord, G. (1998). Społeczeństwo spektaklu. Gdańsk 1992.
• Eco, U. (1994). Dzieło otwarte: forma i nieokreśloność w poetykach współczesnych. Warszawa: Czytelnik.
• Goffman, E. (2000). Człowiek w teatrze życia codziennego. Warszawa: KR.
• Habermas, J. (1989). Teoria i praktyka: wybór pism. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
• Habermas, J. (1999). Teoria działania komunikacyjnego. t.1. Warszawa: PWN.
• Habermas, J. (2000). Filozoficzny dyskurs nowoczesności. Kraków: Universitas.
• Habermas, J. (2005). Faktyczność i obowiązywanie. Teoria dyskursu wobec zagadnień prawa i demokratycznego państwa prawnego. Warszawa: Scholar.
• Habermas, J. (2007). Strukturalne przeobrażenia sfery publicznej. Warszawa: PWN.
• Manovich, L. (2001). Ku archeologii ekranu komputerowego. W: A. Gwóźdź (red.). Wiedzieć, myśleć, być. Technologie mediów. Kraków: Universitas.
• McNair, B. (1998). Wprowadzenie do komunikowania politycznego. Poznań: Wydaw. Wyższej Szkoły Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa.
• Nietzsche, F. (1990). Antychryst. Warszawa 1990.
• Sennet, R. (2003). „Upadek człowieka publicznego (fragmenty)”. W: Krytyka Polityczna, nr 3.
• Smolar, A. (2004). „Kryzys partii politycznych czy kryzys polityki”? W: Res Publica Nowa, nr 4.
• Thompson, J.B. (2001). Media i nowoczesność: społeczna teoria mediów. Wrocław: Astrum.
• Vaneigen, R. (2004). Rewolucja życia codziennego. Gdańsk: Słowo/Obraz Terytoria.
• Weber, S. (2001). Telewizja: odbiornik i ekran W: A. Gwóźdź (red.). Wiedzieć, myśleć, być. Technologie mediów. Kraków: Universitas.