Kolektyw edukacyjny 2.0. Między inspiracjami lekturą prac Makarenki a Latourem

• Authors: Chutorański Maksymilian

Title variants

EN

Educational Collective 2.0. Between the inspirations of reading Makarenko and Latour

• Languages of publication: PL

Abstracts

EN

The text is devoted to the question of the contemporary relevance of – central to the Makarenko’s pedagogy – the category of the collective. Confronting its understanding as developed by the Soviet pedagogue with researchers referring to the so-called “flat ontology”, I develop a thesis that makes it possible to cross the dualistic way of thinking about culture and nature. Consequently, it allows then question concerning the “extended” non(only)human educational community to be posed.

Keywords

PL

A. Makarenko; B. Latour; kolektyw edukacyjny; pedagogika rzeczy; pedagogika nieantropocentryczna

EN

A. Makarenko; B. Latour; educational collective; pedagogy of things; nonanthropocentric pedagogy

• Publisher: Polskie Towarzystwo Pedagogiczne
• Journal: Problemy Wczesnej Edukacji
• Year: 2017
• Volume: 13
• Issue: 4(39)
• Pages: 22-30

Dates

published

2017-12-30

Contributors

author

Chutorański Maksymilian

• Uniwersytet Szczeciński

References

• Abriszewski K. (2013), Kulturowe funkcje filozofowania. Toruń, Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
• Abriszewski K. (2010), Splatając na nowo ANT. Wstęp do Splatając na nowo to, co społeczne. W: Latour B., Splatając na nowo to, co społeczne. Wprowadzenie do teorii aktora-sieci. Przeł. A. Derra, K. Arbiszewski. Kraków, UNIVERSITAS.
• Abriszewski K. (2012), Poznanie, zbiorowość, polityka. Analiza teorii aktora-sieci Bruno Latoura. Kraków, UNIVERSITAS.
• Abriszewski K., Chutorański M., Makowska A., Sokołowski-Zgid M., Szwabowski O. (2017), Pedagogika (i) rzeczy. Zapis debaty panelowej. W: D. Kubinowski, M. Chutorański (red.), Pedagogika jako humanistyczno-społeczna nauka stosowana: konsekwencje metodologiczne. Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
• Bińczyk E. (2007), Obraz, który nas zniewala. Współczesne ujęcia języka wobec esencjalizmu i problemu referencji. Kraków, UNIVERSITAS.
• Bińczyk E. (2012), Technonauka w społeczeństwie ryzyka. Filozofia wobec niepożądanych następstw praktycznego sukcesu nauki. Toruń, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
• Chutorański M. (2016), Nie(tylko)ludzka pedagogika? W: K. Węc, A. Wierciński (red.), Ryzyko jako warunek rozwoju. Transformatywne aspekty hermeneutyki edukacji. Toruń, Wydawnictwo Adam Marszałek.
• Chutorański M. (2015), Urządzenie (edukacyjne): sieci, dyskursy, ludzie, nie-ludzie, „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja”, 4 (72).
• Chutorański M. (2017), W stronę nie-antropocentrycznej ontologii tego, co edukacyjne (w druku).
• Chutorański M., Makowska A. (2016), Pedagogika rzeczy nie(tylko)konsumowanych. „Parezja”, 1(5).
• Jaworska-Witkowska M., Kwieciński Z. (2011), Nurty pedagogii. Naukowe, dyskretne, odlotowe. Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
• Kamiński A. (1948), Pedagogika Antoniego Makarenki. Warszawa, Chłopska Spółdzielnia Wydawnicza.
• Kirsh D. (2013), Poznanie ucieleśnione i magiczna przyszłość projektowania interakcji. Przeł. Ł. Afeltowicz. „AVANT”, 2 (IV).
• Krajewski M. (2013), Przeciwzłożoność. Polityki prostoty „Studia socjologiczne”, 4.
• Kwa Ch. (2002), Romantic and Baroque Conceptions of Wholes in the Science. W: J. Law, A. Mol (red.), Complexities. Social Studies of Knowledge Practices. Durham–London, Duke University, Press.
• Latour B. (2011), Nigdy nie byliśmy nowocześni. Przeł. M. Gdula, Warszawa, Oficyna Wydawnicza.
• Latour B. (2009), Polityka natury. Nauki wkraczają do demokracji. Przeł. A. Czarnecka, Warszawa, Wydawnictwo Krytyki Politycznej.
• Latour B. (2010), Splatając na nowo to, co społeczne. Wprowadzenie do teorii aktora-sieci. Przeł. A. Derra, K. Abriszewski. Kraków, UNIVERSITAS.
• Law J. (2014), Uwagi na temat teorii aktora-sieci: wytwarzanie ładu, strategia i heterogeniczność, przeł. K. Abriszewski. W: E. Bińczyk, A. Derra (red.), Studia nad nauką i technologią. Wybór tekstów. Toruń, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
• Makarenko A. (1988), Makarenko o wychowaniu. Wybór pism. Wybór i opracowanie A. Lewin, M. Bybluk. Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
• Mason M. (red.) (2008), Complexity Theory and the Philosophy of Education. West Sussex, Wiley- Blackwell.
• Morrison K. (2008), Educational Philosophy and the Challenge of Complexity Theory W: M. Mason (red), Complexity Theory and the Philosophy of Education. West Sussex, Wiley-Blackwell.
• Mills C.W. (2008), Wyobraźnia socjologiczna. Przeł. M. Bucholc. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Nowak A.W. (2011), Podmiot, system, nowoczesność. Poznań, Wydawnictwo Naukowe Instytutu Filozofii Uniwersytetu Im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
• Nowak A.W. (2016), Wyobraźnia ontologiczna. Filozoficzna (re)konstrukcja fronetycznych nauk społecznych. Poznań, Wydawnictwo Naukowe UAM.
• Prigogine I., Stengers I. (1990), Z chaosu ku porządkowi. Nowy dialog człowieka z przyrodą. Przeł. K. Lipszyc. Warszawa, Państwowy Instytut Wydawniczy.
• Urry J. (2005), Global complexity. Cambridge–Malden, Polity Pressin–Blackwell Publishing.

Identifiers

ISSN

1734-1582

ISSN

e-ISSN 2451-2230

DOI

https://doi.org/10.26881/pwe.2017.39.02