PL
W artykule zostało ukazane miejsce Niemiec - ważnego członka europejskiego systemu bezpieczeństwa - w polityce zagranicznej Ukrainy. Przedstawiono główne kierunki działań Ukrainy na scenie międzynarodowej. Strategia Kijowa tuż po odzyskaniu niepodległości, nazywana „polityką wielowektorową” polegała na balansowaniu na osi Wschód-Zachód, co potwierdza chociażby wybór trzech strategicznych partnerów kraju: Stanów Zjednoczonych, Polski i Rosji. Od drugiej połowy lat 90. polityka ta została zmieniona poprzez ogłoszenie celu strategicznego, jakim jest integracja z NATO i Unią Europejską. W związku z tym, elity ukraińskie zaczęły poszukiwać poparcia dla swoich dążeń w Berlinie, a stosunki z Niemcami zaczęły odgrywać coraz ważniejszą rolę. Mówiąc o ewolucji polityki Niemiec wobec Ukrainy, autor zauważa, że przez dłuższy czas Berlin rozpatrywał swoją współpracę z Kijowem prawie wyłącznie poprzez pryzmat stosunków z Rosją. Pozytywne zmiany w tym kierunku zaszły dopiero w ostatnich kilku latach, głównie po objęciu urzędu kanclerza przez Angelę Merkel. Chociaż dotychczas Ukraina nie uzyskała niemieckiego wsparcia w swych dążeniach euroatlantyckich, to jednak znajduje w Berlinie coraz większe zrozumienie, przykładowo w sprawie konieczności zmiany „polityki sąsiedztwa” na „politykę partnerstwa” nie tylko z Niemcami, ale i z całą Unią Europejską oraz NATO.