Kabzińska, J. (2016). Portret pamięciowy. Zagadnienia psychologiczne i prawne, Poznań i SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny, Wydział Zamiejscowy w Katowicach: Stowarzyszenie Psychologia i Architektura, ss. 160.

• Authors: dr Gurgul Józef
• Languages of publication: PL EN

Abstracts

-

• Publisher: Centralne Laboratorium Kryminalistyczne Policji
• Journal: Problemy Kryminalistyki
• Year: 2017
• Issue: 296
• Pages: 3-10

Contributors

author

dr Gurgul Józef

References

• (2001). Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 16 listopada 2000, sygn. II AKa 173/00. Prokuratura i Prawo, 7-8(19).
• de Barbaro, B. (2014). Dylemat psychiatrii: „Zły czy szalony”. Psychiatra. Pismo dla Praktyków, 7.
• Bauer, G. (1969). Ein Bericht ueber den vierfachen Knabenmoerder. Archiv fuer Kriminologie, Heft, 9-10.
• Beccaria, C. (1959). O przestępstwach i karach. Warszawa: PWN.
• Chodkiewicz, K. (1927). Zmierzch portretu pamięciowego i Reforma portretu pamięciowego. Gazeta Administracji i Policji Państwowej, 8.
• Czeczot, Z. (1976). Kryminalistyczna problematyka osobowych środków dowodowych. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.
• Davies, N. (1998). Wykład we WSL UW.
• Doda, Z., Gaberle, A. (1997). Dowody w procesie karnym. Warszawa: Dom Wydawniczy ABC.
• Dubois, J. (2016). Mordowanie na ekranie. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck.
• Dygat, S. (1987). Jezioro Bodeńskie. Warszawa: Książka i Wiedza.
• Fromm, E. (1971). O sztuce miłości. Warszawa: PIW.
• Fromm, E. (2014). Anatomia ludzkiej destrukcyjności. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis.
• Gombrowicz, W. (1986). Dziennik 1953–1956, Kraków: Wydawnictwo Literackie.
• Gorzkiewicz, M. (2016). Badania antygenu PSA w sprawach o przestępstwa seksualne. Genetyka i Prawo, 28-29.
• Gruza, E. (2008). Kryminalistyka – czyli rzecz o metodach śledczych. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
• Grzeszczyk, W. (2011). Kodeks postępowania karnego. Komentarz. Warszawa: LexisNexis.
• Gurgul, J. (1977). Śledztwa w sprawach o zabójstwa. Warszawa: MSW.
• Gurgul, J. (2015). O wadliwości opinii biegłego w procesie karnym. Prokuratura i Prawo, 4.
• Gurgul, J. (2017). Glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 24 września 2015, sygn. II AKa 97/15. Prokuratura i Prawo, 1.
• Habzda-Siwek, E. (2006). Kwalifikacje do pełnienia funkcji biegłego – zarys problematyki. W: J. Wójcikiewicz, (red.), Iure et facto. Księga jubileuszowa ofiarowana Doktorowi Józefowi. Gurgulowi. Kraków: Wydawnictwo IES.
• Hajduk, J. (2015). Petroniusza sztuka narracji. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
• Herren, R. (1976). Der Kriminalist als Menschenkenner. Archiv fuer Kriminologie, 5-6.
• Horgan, J. (2015). Psychologia terroryzmu. Warszawa: PWN.
• Ingarden, R. (1987). Książeczka o człowieku. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
• Innes, B. (2001). Niezbity dowód. Metody wykrywania zbrodni. Warszawa: Wydawnictwo Muza.
• Jaegermann, K. (1991). Opiniowanie sądowo--lekarskie. Eseje o teorii. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze.
• Kala, M., Wilk, D., Wójcikiewicz, J. (2017). Ekspertyza sądowa. Zagadnienia wybrane. Warszawa: Wolters Kluwer.
• Kalinowski, S. (1994). Biegły i jego opinia. Warszawa: Wydawnictwo CLK KGP.
• Kępiński, A. (1983). Rytm życia. Kraków–Wrocław: Wydawnictwo Literackie.
• Kępiński, A. (2001). Rytm życia. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
• Kirejczyk, R. (1958). Głusi. Warszawa: PZWS.
• Kotarbiński, T. (1986). Drogi własnych dociekań. Warszawa: PWN.
• Kuncewiczowa, M. (1980). Dwa księżyce. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX.
• Kwiatkowska-Darul, V. (2007). Przesłuchanie małoletniego świadka w polskim procesie karnym. Toruń: „Dom Organizatora”.
• Laniewski, A. (1938). Świadek anormalny. Przegląd Policyjny, 5.
• Ledwoch, B. (2014). Aplikacyjny charakter neuropsychologii sądowej na gruncie prawa. W: E. Habzda-Siwek, J. Kabzińska, (red.), Psychologia i Prawo. Między teorią a praktyką. Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
• Lyczywek, R. (1998). Szkice z psychologii sądowej. Szczecin: Oficyna in Plus.
• Łukomski, B. (1924). Służba śledcza i taktyka kryminalna wraz z najważniejszymi wiadomościami z medycyny sądowej. Lwów: Księgarnia W. Bodka.
• Mlodinow, L. (2016). Nieświadomy mózg. Warszawa: Prószyński i S-ka.
• Nitsch, K. (1921). O języku polskim. Kraków: G. Gebethner i Sp.
• Parandowski, J. (1986). Alchemia słowa. Warszawa: Czytelnik.
• Parry, R.L. (2014). Ludzie, którzy jedzą ciemność. Kraków: Znak.
• Perelman, Ch. (1984). Logika prawnicza. Nowa retoryka. Warszawa: PWN.
• Platon. (1958). Obrona Sokratesa, Warszawa: PWN.
• Popkin, R.H., Stroll, A. (1994). Filozofia. Poznań: Wydawnictwo Zysk i S-ka.
• Raińczuk, M. (2016). Język prosty, czyli szczery. Rozmowa z T. Piekotem i G. Zarzecznym, Uniwersytet Wrocławski, http://uni.wroc.pl/wiadomo%C5%9Bci/grzegorz-zarzeczny/j%C4%99zyk-prosty-czyli-szczery-rozmowa-ztomaszem-piekotem-i-grzegorzem-zarzecznym [dostęp: 18.02.2016].
• Schopenhauer, A. (2014). Erystyka. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Alma-Pres.
• Sobolewska, J. (2016). Niewidzialny jak tłumacz. Polityka, 28.
• Sobolewska, J. (2017). Niezwykła korespondencja pomiędzy Czapskim a Heringiem. Żyć czyli milczeć. Polityka, 4(3095).
• Sołtan, N. (1927). Sędzia-„statystyk”. Gazeta Administracji i Policji Państwowej, 8.
• Stomma, L. (2006). Polskie złudzenia narodowe. Poznań: Wydawnictwo Sens.
• Stróżewski, W. (2004). Ontologia. Kraków: Wydawnictwo Aureus – Wydawnictwo Znak.
• Szczeklik, A. (2005). Katharsis. Kraków: Wydawnictwo Znak.
• Szewczuk, W. (1970). Psychologia. Warszawa: PZWS.
• Tatarkiewicz, W. (1970). Historia filozofii, t. 1. Warszawa: PWN.
• Tavris, C., Wade, C. (1999). Psychologia. Podejścia oraz koncepcje. Poznań: Wydawnictwo Zysk i S-ka.
• Tomaszewski, T. (1963). Wstęp do psychologii. Warszawa: PWN.
• Tomaszewski, T. (2012). Dopuszczalność „dowodów naukowych” opartych na nowych technologiach. W: E. Gruza, J. Kupczyński, (red.), Archiwa X. Zagadnienia kryminalistyczne, procesowe i materialnoprawne. Warszawa: Wydawca Stowarzyszenie Absolwentów WPiA UW.
• Vetulani, J. (2011). Mózg. Fascynacje, problemy, tajemnice. Kraków: Homini.
• Vetulani, J. (2017). Gazeta Wyborcza, 8-9.04.
• Vetulani, J. (2017). Mądry nauczy się od każdego. Gazeta Wyborcza,13-14.05.
• Waltoś, S. (2003). Proces karny. Zarys systemu. Warszawa: Wydawnictwo LexisNexis.
• Wolter, W. (1947). Prawo karne. Warszawa: Gebethner i Wolff.
• Wójcikiewicz, J. (2000). Dowód naukowy w procesie karnym. Kraków: Wydawnictwo IES.
• Wójcikiewicz, J. (2009). Temida nad mikroskopem. Toruń: Dom Organizatora.
• Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 stycznia 1980, sygn. III KR 428/79, OSP 1981, 4(59).
• Wyrzykowski, M. (2008). Rozumność rozumowań prawniczych. Warszawa: Zakład Praw Człowieka WPiA UW.