Wsparcie osób z niepełnosprawnością wzroku – krótka historia szkolenia psów przewodników i posługiwania się białą laską

• Authors: Marcin Garbat

Title variants

EN

Support for visually impaired persons – A brief history of dog training guides and use a white cane

• Languages of publication: PL EN

Abstracts

PL

W artykule przedstawiono historię dwóch atrybutów osób niewidomych – psa przewodnika i białej laski. Osoba z psem przewodnikiem, obok osoby poruszającej się z białą laską, to obraz, który najczęściej kojarzy się z niepełnosprawnością z tytułu narządu wzroku. Pomimo wielu zmian technologicznych, jakie zaszły w otoczeniu – laski wykrywające bariery z kilku metrów, ostrzegające o przeszkodach na wysokości pasa lub głowy czy też informujące o zmianie światła na przejściu dla pieszych – podstawowe funkcje białej laski pozostają niezmienne. Również, pomimo upływu lat, pies przewodnik nadal pozostaje cenną pomocą rehabilitacyjną osoby niewidomej. Pozwala jej na bezpieczniejsze i szybsze tempo przemieszczania się w terenie niż jest to możliwe przy pomocy białej laski. Prezentowany tekst opisuje, jak doszło do tego, iż pies i biała laska stały się ważnym elementem rehabilitacji osób z niepełnosprawnością wzroku. Złożył się na to splot wielu wydarzeń – czasem dramatycznych, przypadkowych lub zamierzonych, począwszy od wypadku w Bristolu, akcji w Paryżu oraz przypadkowych spotkań w Peorii i Buenos Aires, a skończywszy na pierwszej szkole, w której trenowano psy w Szwajcarii i USA. Miało to swoje konsekwencje w postaci powstania następnych szkół w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Włoszech i Francji. Niemniej to, iż dzisiaj możemy wspierać niewidomych, wykorzystując do tego celu psy lub różne przedmioty, zawdzięczamy uporowi i pomysłowości ludzi, zarówno sprawnych, jak i niepełnosprawnych.

EN

The article presents the story of two attributes of the blind – a guide dog and a white cane. A person with a guide dog, in addition to the person moving with the help of a white cane, the image that is most often associated with blind people. Despite the many changes technological advancements that have occurred in the environment – sticks to detect barriers from several meters, warning of obstacles at the waist or head level or informing about the change of light at a pedestrian crossing – the basic functions of the white cane remain unchanged. Even though over the years a guide dog still remains a valuable means of rehabilitation for the blind. It allows her to safer and faster move on the ground than it is possible using a white cane. Summary text describes in a few words how it came to this, that a dog and a white cane have become important parts of the rehabilitation of the visually impaired. A number of events made it possible – sometimes tragic, accidental or intended. Starting from an accident in Bristol, actions in Paris and accidental encounters in Pretoria and Buenos Aires, and ending with the first dog training schools in Switzerland and the USA. It had its consequences in terms of the following schools in the United Kingdom, Germany, Italy and France. However, the fact that today we can assist the blind, using the dogs, or different items, is due to persistence and ingenuity of people, both able-bodied and disabled.

Keywords

PL

osoba niewidoma; pies przewodnik; biała laska

• Publisher: Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych
• Journal: Niepełnosprawność - zagadnienia, problemy, rozwiązania
• Year: 2013
• Issue: 3(8)
• Pages: 81-107

Dates

issued

2013-08-30

Contributors

author

Marcin Garbat

• Uniwersytet Zielonogórski

References

• Archer J., Why do people love their pets?, „Evolution and Human Behavior” 1997, Nr 18
• Ascarelli M., Independent Vision: Dorothy Harrison Eustis and the Story of the Seeing Eye, Lafayette,
• Purdue U. Press, 2010
• Bailly C., Beginnings of the white cane, „Les Auxiliaires des Aveugles”, April 1990
• Bledsoe C. W., Originators of orientation and mobility training, [w:] Foundations of orientation and mobility, red. R. Welsh, B. Blasch, New York, American Foundation for the Blind, 1980
• Blindenführhunden in Luxemburg, Chiens Guides d’Aveugles au Luxembourg, http://www.chienguide.org/mmp/online/website/content/documentation/history/376_DE.html [dostęp: 2013-01-31]
• Carroll T. J., Blindness: What it is, what it does, and how to live with it, Boston, Brown and Company,1961
• Dalziel D., Uthman B., McGorray S., Reep R., Seizure-alert dogs: a review and preliminary study,„Seizure” 2003, Nr 12
• Derby Road Community, History – Notable People Living Here, http://derbyroad.co.uk/derbyroad/history/people.htm [dostęp: 2012-07-01]
• Ewart N., A Potted History of Guide Dogs Used By The Blind Over The Centuries, http://www.londondogforum.co.uk/a-potted-history-of-guide-dogs-through-the-centuries-c804.html [dostęp: 2012-06-29]
• Gajda M., Ma 88 lat i trudno bez niej żyć, http://www.niepelnosprawni.pl/ledge/x/53077 [dostęp:2013-02-04]
• Gołąb W., Nasz czworonożny przyjaciel, „Laski – Pismo rehabilitacyjno-społeczne z życia dzieła Matki Elżbiety Róży Czackiej” 2009, Nr 3–4 (89–90)
• Guilly d’Herbemont, http://dherbemont.free.fr/ [dostęp: 2012-10-04]
• Hartwell D., Dogs against Darkness, [w:] Seeing Eye, red. V. B. Scheffer, New York, Columbia University Press, 1971

Identifiers

ISSN

2084-7734