PL
Prezentowany artykuł zawiera podsumowanie studiów nad późnopaleolitycznymi zespołami kultury świderskiej, charakteryzującymi się dominacją koncepcji rdzenia wiórowego dwupiętowego wspólnoodłupniowego i wiórów o soczewkowatym zarysie. Autor podjął próbę zrozumienia wskazanej technologii w ramach nurtu kognitywnego studiów technologicznych. Przemyślenia autora były realizowane zgodnie z polską tradycją badań nad procesem produkcyjnym, w ramach sformułowanej przez R. Schilda idei „dynamicznej klasyfikacji technologicznej”. Wnioski z koncepcyjnych studiów nad świderską ideą kształtowania rdzenia autor weryfikował poprzez doświadczalną realizację „koncepcji świderskiej” z wykorzystaniem różnych technik, gestów, procedur technicznych i surowców krzemiennych. W rezultacie wieloaspektowych rozważań uzyskano obraz interakcji między działaniami wytwórcy, służącymi produkcji wiórów, oraz zmianami układu kątów i wypukłości obrabianej bryły. Przeprowadzone studia umożliwiły sformułowanie listy kategorii wyrobów powstających w trakcie formowania odłupni, sprzyjających pozyskaniu prostych wiórów o punktowych piętkach i ostrych wierzchołkach. Podstawowy element konstrukcyjny proponowanej klasyfikacji stanowi podział produktów rdzeniowania na debitaż predeterminujący i predeterminowany. Pierwsza grupa wyrobów służyła kształtowaniu wypukłości odłupni i tworzeniu kątów pomiędzy odłupnią i piętą. Należące do tej grupy „wióry korekcyjne 1a” zmieniały wskazane parametry jedynie w partii przypięciskowej odłupni, zaś „wióry korekcyjne 1b” mogły przechodzić przez środkową część odłupni, zdejmując struktury zawiasowe. Druga grupa wyrobów jest reprezentowana przez półsurowiec wiórowy, pełniący bez retuszu funkcję narzędzi lub w pierwszym rzędzie przeznaczony do modyfikacji narzędziowej. Specyficzny wariant „wiórów korekcyjnych 1c” zaliczono do grupy debitażu predeterminowanego z uwagi na bezpośredni związek tych okazów z ideą produkcji wiórów liściakowych. Przeprowadzone studia wyjaśniły obecność w póź- nopaleolitycznych pracowniach dużych ilości wiórów oraz wskazały nowe kierunki studiów nad późnopaleolityczną technologią produkcji wiórów. W świetle wyników badań produkcję wiórową należy postrzegać nie tylko w kategoriach działalności utylitarnej, związanej z produkcją narzędzi, ale również kształtowania wiedzy technologicznej i wyobraźni przestrzennej ich wytwórców.