Animator na tle mapy „Kultura we współczesnej Polsce”. O profesjonalizacji zawodowej animatorów kultury

• Authors: Cyboran Beata

Title variants

EN

Animator on the background of the map ‘culture in contemporary Poland’. About the professional position of animators of culture

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

W niniejszym artykule autorka prezentuje koncepcje kształcenia animatorów kultury w Polsce i odnosi to do wniosków zaprezentowanych w raporcie „Kultura we współczesnej Polsce”. Celem opracowania jest próba odpowiedzi na pytanie o stan profesjonalizacji zawodowej animatorów. W artykule autorka dokonała przeglądu definicyjnych ujęć zawodu animatora. Zostało to skonfrontowane z koncepcjami kształcenia i kompetencjami nabywanymi przez animatorów w różnych formach kształcenia. Obecnie kształcenie animatorów w większości przypadków odbywa się na uniwersytetach, których mankamentem jest znikome odnoszenie się do praktyki i brak współpracy z otoczeniem zawodowym wykładanego kierunku. Wnioskiem z artykułu jest teza, że nie nastąpiło dotychczas precyzyjne dookreślenie przestrzeni zawodowej animatorów kultury, jak również brak jest umocowania formalno-instytucjonalnego tej specjalności. W opinii autorki jest to głównym aspektem blokującym profesjonalizację zawodową w tej dziedzinie.

EN

In this paper the authoress presents some ideas on education of cultural animators in Poland and compiles them with conclusions presented in the report “Culture in Contemporary Poland”. The aim of this article is to answer the question about the professional position of animators. The authoress reviews definitions of animator and confronts them with different ideas of training in various forms of education. Nowadays, the education of animators most often takes place in universities. But these institutions are not interested, as much, as they should, in the cooperation with the professional environment of animators. The conclusion of this paper is the statement, that we still do not have the precise definition of the professional space of the cultural animators’ job and the institutional emplacement of this specialization. In the opinion of the authoress, this is the main aspect, which blocks the professional development of animators of culture.

Keywords

PL

animator kultury; kształcenie animatorów; kompetencje animatorów

EN

animators of culture; training of animators; animator’s competence

• Publisher: Zielona Góra University Press
• Journal: Dyskursy Młodych Andragogów / Adult Education Discourses
• Year: 2017
• Volume: 18
• Pages: 275-286

Dates

published

2017

Contributors

author

Cyboran Beata

• Uniwersytet Jagielloński, Wydział Filozoficzny, Instytut Pedagogiki, Zakład Pedagogiki Społecznej i Andragogiki

References

• Besnard P. (1988), Problematyka animacji społeczno-kulturalnej, w: Rozprawy o wychowaniu, M. Debesse, G. Mialaret (red.), Wyd. PWN, Warszawa, s. 341-376.
• Cyboran B. (2015), Social-cultural animation as an area of community development, w: Learning and education in community. The role of schools and community organisations, M. Radovan, M. Kościelniak (red.), Wyd. University of Ljubljana, Ljubljana, s. 61-78.
• Cyboran B., Ptaśnik-Cholewa K. (2013), Animacja społeczna pośród innych metod pracy środowiskowej, w: Animacja kultury. Współczesne dyskursy teorii i praktyki, D. Kubinowski, U. Lewartowicz (red.), Wyd. Makmed, Lublin, s. 139-156.
• Henzler P., Skrzypczak B. (2006), Kim jest animator społeczny, Wyd. Centrum Wspierania Aktywności Lokalnej CAL, Warszawa.
• Jak jest? Mapa kultury w Polsce i jej terytoria, http://www.kongreskultury2016.pl/2016/10/06/jak-jest-mapakultury-w-polsce-teksty/, 15.10.2016.
• Jedlewska B. (2000), Animator kultury – zawód przyszłości, w: Animacja społecz-no-kulturalna wobec przemian cywilizacyjnych. Animacja – animator i jego kształcenie, K. Hrycyk (red.), Wyd. „Silesia”, Wrocław, s. 31-40.
• Jedlewska B. (2006), Zawód animatora i menedżera kultury w Polsce: geneza i aktualny status, problemy kształcenia i nowe perspektywy – wprowadzenie, w: Akademickie kształcenie animatorów i menedżerów kultury w Polsce, B. Jedlewska (red.), Wyd. „Verba”, Lublin, s. 7-16.
• Kargul J. (2012), Upowszechnianie, animacja, komercjalizacja kultury, Wyd. PWN, Warszawa.
• Kargul J., Słowińska S., Gancarz M. (2004), Z prądem i pod prąd. Lubuskie instytucje kultury w nowym ładzie społecznym, Wyd. Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra.
• Kargulowa A. (2006), Animator kultury „mimochodem”, w: Akademickie kształcenie animatorów i menedżerów kultury w Polsce, B. Jedlewska (red.), Wyd. „Verba”, Lublin, s. 115-119.
• Kaźmierczak T. (2007), Praca socjalna: animacja społeczna, kapitał społeczny, networking, w: Zmiana w społeczności lokalnej. Szkice o kapitale społecznym w praktyce społecznej i nie tylko, T. Kaźmierczak (red.), Wyd. ISP, Warszawa, s. 11-36.
• Klasyfikacja zawodów i specjalności Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, http://psz.praca.gov.pl/rynek-pracy/bazydanych/klasyfikacjazawodow-i-specjalnosci, 15.10.2016.
• Kubecka M. (2013), Zawód czy sposób ulepszania świata?, „Res Publica Nowa”, nr 21, s. 39-42.
• Mapa kultury w Polsce, http://www.kongreskultury2016.pl/wp-content/uploads/2016/10/Mapa_Kultury_w_Polsce.pdf, 15.10.2016.
• Plan Kongresu Kultury, http://www.kongreskultury2016.pl, 15.10.2016.
• Pluta K. (2013), Animator czy amator?, „Res Publica Nowa”, nr 21, s. 16-18.
• Raport ewaluacyjny NieKongresu Animatorów Kultury, Fundacja Obserwatorium, Warszawa 2014, http://www.platformakultury.pl/files/2014-06-30/niekongres_animatorw_kultury_30.06_copy2.pdf, 15.10.2016.

Identifiers

ISSN

2084-2740