Organmistrzowski rodowód fortepianmistrzów

• Authors: Vogel Beniamin

Title variants

EN

Organ builder’s lineage of piano makers

• Languages of publication: PL

Abstracts

EN

For centuries all kinds of keyboard instruments such as organs, clavichords, harpsichords and pianos were made by organ builders, with pianos being additional by-products. The gradual specialization in manufacture came along with a growing demand for stringed keyboard instruments. Already in the 18th century, some organ builders in larger musical centers began making more harpsichords than pipe organs. At the turn of the 18th and 19th centuries, one could clearly notice the trade specialization of makers originally educated as organ builders, of whom only few spent the rest of their lives manufacturing and repairing organs. Making harpsichords or pianos did not demand continuous journey in search for places or churches in need of new organs, where the maker had to stay for at least a few months, first to build the instrument and then to place it at the proper location within a given church. It did not demand adaptation to the architecture and acoustics of the sacral building. Instead, one could build these newly popular instruments in a stationary workshop or manufacture, and using a similar structural and artistic form, which in time simply gave way to serial production. This specialization process, first within the framework of a single trade, and later splitting in two different ones, will be shown on the examples of both European makers (such as Bartolomeo Cristofori in Florence or Gottfried Silbermann in Freiberg), and Polish builders from the 18th–20th centuries — working in a variety of locations: from magnates’ mansions and small towns, like Sandomierz, through larger manufacture centers as Warsaw, Cracow, Gdańsk or Lvov.

Keywords

EN

organ builder; piano maker; organ; clavichord; harpsichord, piano

• Publisher: Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku, Wydział Dyrygentury, Kompozycji i Teorii Muzyki
• Journal: Aspekty Muzyki
• Year: 2017
• Volume: 7
• Pages: 177-193

Contributors

author

Vogel Beniamin

• Lunds Universitet, Sweden
• Uniwersytet Szczeciński, Katedra Edukacji Artystycznej

References

• Aftanazy Roman, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, cz. 2, t. 7, Ziemia Halicka i Lwowska, Wrocław 1995.
• Babnis Maciej, Kultura organowa Galicji, Słupsk 2012.
• Bieńkowska Irena, Muzyka na dworze księcia Hieronima Floriana Radziwiłła, Warszawa 2013.
• Gołos Jerzy, Warszawskie organy, Warszawa 2003.
• Łyjak Wiktor, Organy w kościołach ewangelickich w Królestwie Polskim w latach 1815–1864, Sierpc 2006.
• Olesen Ole, Orgelbyggeren Daniel Wroblewsky, Hørsholm 2004.
• Pekacz Jolanta T., Music in the Culture of Polish Galicia: 1772–1814, Rochester 2002.
• Radziwiłł Hieronim Florian, Diariusze i pisma różne, oprac. Maria Brzezina, Warszawa 1998.
• Vogel Beniamin, Do dziejów tradycji muzycznych zamku w Podhorcach, „Polski Rocznik Muzykologiczny” 2015, nr 13, s. 99–124.
• Vogel Beniamin, Gdańskie klawesyny i klawikordy w XVII–XVIII wieku, „Muzyka” 2004, nr 1, s. 79–100.
• Vogel Beniamin, Fortepian polski — addenda i corrigenda, w: Studia Musicologica Stetinensis 2, red. Krzysztof Rottermund, Szczecin 2010, s. 111–155.
• Vogel Beniamin, Fortepian polski. Budownictwo fortepianów na ziemiach polskich od poł. XVIII w. do II wojny światowej, Warszawa 1995.
• Vogel Beniamin, Fortepiany tangentowe w Polsce, w: Muzyka fortepianowa VII, (Prace Specjalne 42), red. Janusz Krassowski et al., Gdańsk 1987, s. 291–302.
• Vogel Beniamin, Kolekcja Zabytkowych Fortepianów Filharmonii Pomorskiej, Bydgoszcz 1987.
• Vogel Beniamin, Kolekcja Zabytkowych Fortepianów im. Andrzeja Szwalbego w Ostromecku, przy współudziale Joanny Gul i Agaty Mierzejewskiej, red. Joanna Gul, Bydgoszcz 2016.
• Vogel Beniamin, Pianos of Gdańsk until 1815, w: Muzyka fortepianowa XII, (Prace Specjalne 59), red. Janusz Krassowski et al., Gdańsk 2001, s. 346–361.
• Vogel Beniamin, Pierwsze fortepiany na ziemiach polskich, w: Muzyka fortepianowa XVI, red. Alicja Kozłowska-Lewna, Renata Skupin, Gdańsk 2015, s. 11–35.
• Vogel Beniamin, Polskie fortepiany XIX–XX w. Kolekcja Muzeum Historii Przemysłu w Opatówku, Opatówek 1994.
• Vogel Beniamin, „Schuricht Carl Gothilf Julius”, hasło w: Encyklopedia Gdańska, red. Błażej Śliwiński, Gdańsk 2012, s. 918.
• Vogel Beniamin, „Schuricht Carl Conrad, Carl Friedrich i Carl Gothilf Julius”, hasła w: Ge-danopedia. Internetowa encyklopedia Gdańska [online], http://www.gedanopedia.pl/index. php?title=GEDANOPEDIA (dostęp: 24.10.2015).
• Vogel Beniamin, Słownik lutników działających na historycznych i obecnych ziemiach polskich oraz lutników polskich działających za granicą do 1950 roku, Szczecin 2007.
• Vogel Beniamin, „Szpinet ze strunami i klawiszami”. Najstarszy zachowany fortepian polski, Zeszyty Sandomierskie 39, red. Krzysztof Burek, Sandomierz 2015, s. 31–36.
• Vogel Beniamin, The Story of the Wiszniewski Family, Piano Makers of Gdansk, w: Muzyka fortepianowa XI, (Prace Specjalne 56), red. Janusz Krassowski et al., Gdańsk 1998, s. 43–53.
• Vogel Beniamin, Two Tangent Square Pianos in Poland, „Journal of the American Musical Instrument Society” 1994, vol. 20, s. 84–89.
• Vogel Beniamin, Z fortepianem w herbie — saga rodu Szkielskich, w: „Polski Rocznik Muzykologiczny” 2014, nr 12, s. 179–196.
• Vogel Beniamin, „Zakrzewski Antoni”, hasło w: Encyklopedia muzyczna PWM, t. 12, red. Elżbieta Dziębowska, Kraków 2012, s. 318.
• Wolff Christoph, New Research on Bach’s Musical Offering, „The Musical Quarterly” 1971, nr 57/3.
• Zielińska Teresa, Nieznany autograf Jana Sebastiana Bacha, „Muzyka” 1967, nr 4, s. 67–70.
• Żórawska-Witkowska Alina, Muzyka na dworze Jana Klemensa Branickiego, w: Dwory magnackie w XVIII wieku. Rola i znaczenie kulturowe, red. Teresa Kostkiewiczowa, Agata Roćko, Warszawa 2005, s. 221–245.