ZAKRES WSPÓŁPRACY ASYSTENTA RODZINY Z PRACOWNIKIEM SOCJALNYM

• Authors: Czechowska-Bieluga (prof., Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie) Barbara Sordyl-Lipnicka (dr, Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie) Marta , Sordyl-Lipnicka Barbara

Title variants

EN

SCOPE OF COOPERATION OF THE FAMILY ASSISTANT WITH THE SOCIAL WORKER

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

W dobie współczesnych przeobrażeń życia społecznego coraz częściej wzrasta zainteresowanie problematyką pomocy oraz wsparcia udzielanych dziecku i rodzinie w ich środowisku zamieszkania. Osobami profesjonalnie zajmującymi się wsparciem rodzin znajdujących się w trudnych sytuacjach życiowych są asystent rodziny i pracownik socjalny. Proponowany przez nich model wzajemnych działań skierowanych do rodzin będzie sprzyjał ich poprawie funkcjonowania oraz osiągnięciu powszechnie rozumianego dobrostanu. Nie ulega zatem wątpliwości, że obszar oddziaływań pracownika socjalnego i asystenta powinien być zarówno spójny, jak i elastyczny, by problemy społeczne, osobliwości klientów oraz specyfika indywidualnych zadań, przed jakimi stoją te profesje, wpisywały się w proces profesjonalnego wsparcia współczesnych rodzin. Dlatego też zarówno asystent rodziny, jak i pracownik socjalny powinni podejmować spójne strategie radzenia sobie w pracy oraz poszukiwać możliwości interdyscyplinarnego współdziałania w następujących obszarach: 1) edukacja oraz doskonalenie zawodowe; 2) metodyczne działanie w aspekcie realizacji diagnozy i wykorzystanie wspólnych narzędzi pracy, tj. projektów socjalnych; 3) wartości i cech osób profesjonalnie pomagających, warunkujących jakość świadczonego wsparcia.

EN

In the era of contemporary transformations of social life, the interest in the issues of help and support given to children and families in their living environment is growing more and more often. People who are professionally involved in supporting families in difficult life situations are the family assistant and social worker. The model of mutual actions directed to families proposed by them will mainly contribute to their improvement in functioning and to achieving universally understood well-being. There is no doubt, therefore, that the area of ​​influence of the social worker and the assistant should be both cohesive and flexible, so that social problems, peculiarities of clients and the specificity of individual tasks that these professions stand in the process of professional support for contemporary families. Therefore, both the family assistant and social worker should undertake consistent coping strategies at work and seek opportunities for interdisciplinary cooperation in the following areas: education and professional development; 2) the area of ​​methodical action in the aspect of diagnosing and using common tools of work, (social projects); 3) area of ​​values ​​and features of professionally assisting people, conditioning the quality of support provided.

Keywords

PL

pracownik socjalny; asystent rodziny; praca socjalna

EN

social worker; family assistant; social work

• Publisher: Institute of Labor and Social Studies, Warsaw
• Journal: Polityka Społeczna
• Year: 2019
• Volume: 46
• Issue: 9(546)
• Pages: 21-26

Contributors

author

Czechowska-Bieluga (prof., Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie) Barbara Sordyl-Lipnicka (dr, Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie) Marta

• Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie

author

Sordyl-Lipnicka Barbara

• Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie

References

• Bielecka E. (2014), Asystent rodziny w przestrzeni życia i funkcjonowania rodziny, w: M. Ruszkowska, M. Winiarski (red.), Praca socjalna z dziećmi, młodzieżą i rodziną, CRZL, Warszawa, s. 153–173.
• Biernat T., Karwacki A. (2011), Aktywna polityka społeczna i profesjonalna praca socjalna w województwie kujawsko-pomorskim, Raport z badań, Toruń.
• Czechowska-Bieluga M. (2013), Poczucie zadowolenia z życia pracowników socjalnych w socjopedagogicznej perspektywie uwarunkowań pełnionej roli zawodowej, UMCS, Lublin.
• Czechowska-Bieluga M. (2016), Przygotowanie zawodowe asystentów rodzin a realizowane przez nich działania. Analiza związku w świetle danych statystycznych i wyników badań własnych, w: M. Kawińska, J. Kurtyka-Chałas (red.), Praca socjalna jako dyscyplina naukowa. Współczesne wyzwania wobec kształcenia i profesji, UKSW, Warszawa, s. 457–470.
• Dębska-Cienian A. (2011), Gdyński model profilaktyki bezdomności jako przejaw innowacji w pomocy społeczne, w: M. Szpunar (red.), Asystentura rodziny – analiza efektywności specjalizacji pracy socjalnej w kontekście projektu systemowego MOPS w Gdyni „Rodzina bliżej siebie”, MOPS w Gdyni, Gdynia, s. 19–40.
• Informacja Rady Ministrów o realizacji w roku 2017 Ustaw z dn. 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz.U. z 2018r. poz. 998, z późn. zm.), Warszawa, www.gov.pl/web/rodzina/informacja-rady-ministrów2017 [dostęp 05.04.2019].
• Kantowicz E. (2013), Edukacyjne wymiary profesjonalizacji pracy socjalnej, Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, Sectio J, 26, s. 133–146.
• Kowalczyk B. (2012), Modele pracy asystenta rodziny i współpracy z pracownikiem socjalnym, „Praca Socjalna”, nr 4, s. 3–16.
• Krasiejko I. (2012), Metodyka działania asystenta rodziny. Różne modele pracy socjalnej i terapeutycznej z rodziną, Śląsk, Katowice.
• Krasiejko I. (2013), Zawód asystenta rodziny w procesie profesjonalizacji. Wstęp do teorii i praktyki nowej profesji, Akapit, Toruń.
• Krasiejko I. (2016), Asystentura rodziny. Rekomendacje metodyczne i organizacyjne, MRPiPS, Warszawa.
• Łuczyńska M. (2013), Dylematy etyczne – różne spojrzenia, w: M. Sokołowska (red.), Dylematy etyczne pracowników socjalnych, CRZL, Warszawa, s. 5–15.
• Olech A. (2006), Etos zawodowy pracowników socjalnych, wartości, normy i dylematy etyczne, Śląsk, Katowice.
• Solak A. (2013), Nowe kompetencje pedagogiczne pracowników służb społecznych wyzwaniem zmian współczesnego świata, „Szkoła – Zawód – Praca”, nr 5–6, s. 41–52.
• Statystyka za rok 2017, sprawozdanie MRPIPS-03 za 2017 r., www.gov.pl/web/rodzina/statystyka-za-rok-2017 [dostęp 05.04.2019].
• Szpunar M. (2013), Edukacyjne konfrontacje rzeczywistości w pracy socjalnej – asystenci rodzin wobec poczucia własnej kompetencji, w: M. Mendel, B. Skrzypczak (red.), Praca socjalna jako edukacja ku zmianie. Od edukacji do polityki, ISP, Warszawa, s. 25–44.
• Trafiałek E. (2010), Pracownik socjalny wobec wyzwań aktywnej polityki społecznej, [w:] A. Kanios, M. Czechowska-Bieluga (red.), Praca socjalna. Kształcenie – działanie – konteksty, Impuls, Kraków, s. 91–100.
• Witkowski L. (2010), Praca socjalna i profesjonalizm pedagogiczny – o zarządzaniu humanistycznym. Między filozofią edukacji i pedagogiką społeczną, WSEZiNS, Łódź.
• Żukiewicz A. (2011), Asystent rodziny: profesja i pomoc. Odniesienie do etycznych aspektów ingerencji w życie rodzinne, w: A. Żukiewicz (red.), Asystent rodziny. Nowy zawód i nowa usługa w systemie wspierania rodzin. Od opieki i pomocy do wsparcia, Impuls, Kraków, s. 9–26.
• AKTY PRAWNE
• Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (DzU z 2018 r. poz. 998 z późn. zm.).
• Ustawa z dnia 19 marca 2016 r. o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (DzU z 2016 r. poz. 406).
• Ustawa z dnia 4 listopada 2016 r. o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin „Za życiem” (DzU z 2016 r., poz. 1860 z późn. zm.).