W tym artykule autorka analizuje dwie niemieckie partie społecznego protestu: Niemiecką Partię Piratów, powstałą na skutek protestu o prawa autorskie w Internecie, i utworzoną 6 lutego 2013 Alternatywę dla Niemiec, wzywającą do rozwiązania strefy euro. Artykuł ten stawia pytania o możliwość stałego funkcjonowania partii społecznego protestu na niemieckiej scenie politycznej. Autorka wymienia czynniki, które decydują o sukcesach partii społecznego protestu, m.in. określenia siebie jako ruchu społecznego, a nie partii politycznej, co ma odróżnić je od tradycyjnych partii politycznych, partie te nie są partiami ani prawicowymi ani lewicowymi. ale socjalno-liberalnymi partiami praw obywatelskich. Nastąpił wzrost poparcia dla partii w momencie pojawienia się kryzysu w strefie euro. Ten artykuł prezentuję główne problemy w ugruntowaniu pozycji partii społecznego protestu, jak m.in. mały stopień instytucjonalizacji partii i wyczerpanie się przewodniego hasła wyborczego.