Turecka armia i jej pozycja w państwie w okresie rządów premiera Recepa Tayyipa Erdogana

• Authors: Schmidt Paweł

Title variants

EN

Turkish Army and Its Position in the Country in the Government Prime Minister Recep Tayyip Erdogan

• Languages of publication: PL

Abstracts

PL

Turcja jako państwo o szczególnym znaczeniu geopolitycznym jest nadzwyczaj istotnym aktorem polityki międzynarodowej. Armia tego państwa w historii Republiki tj. od 1923 r. odgrywa w niej rolę wiodącą. Jednakże w perspektywie ostatnich 12 lat wewnętrzny układ zależności pomiędzy władzami cywilnymi, a wojskowym establishmentem ulega zmianom. Aby móc zrozumieć te współzależności w niniejszym opracowaniu w pierwszej kolejności przedstawiono pojęcie „kemalizmu” w kontekście socjopolitycznych podziałów w obrębie społeczeństwa tego kraju. Ma to przełożenie na najnowszą historię tego państwa, którą należałoby datować od puczu 12 września 1980 r. Jest to podstawa do zrozumienia przemian jakie nastąpiły po przejęciu władzy w Turcji przez AKP w 2002 r. oraz objęciu urzędu premiera przez R.T. Erdogana. Sukcesy jakie jego partia odnosiła w późniejszych latach nie są porównywalne z wynikami innych ugrupowań, które istniały na tureckiej scenie politycznej. Stale rozwijający się w przyjętym okresie konflikt pomiędzy armią, a rządem AKP wpływa na zmniejszanie roli wojska w systemie politycznym państwa. Co więcej ograniczenia te mają oparcie w zmianach legislacyjnych na podstawie referendów konstytucyjnych w latach 2003, 2007 i 2010. Z tego względu autor dochodzi do wniosku, że polityczna rola armii w Turcji jest ograniczana przez władze cywilne. Jednocześnie na płaszczyźnie militarnej jej siła będzie w dalszym ciągu rozwijana, gdyż stanowi ona o bezpieczeństwie kraju.

EN

Turkey as a state about special geopolitical meaning is a remarkably essential actor of the international relations. The army of this state in the history of the Republic, it is from 1923 is having a leading role in it. However in the perspective of the last 12 years an internal arrangement of the relations between civilian authorities and the military establishment is undergoing changes. In order to understand these interactions in this paper first presents the concept of “Kemalism” in the context of socio-political divisions within the society of this country. This is reflected in the recent history of this country, which should be dated from the coup on September 12. 1980. It is ground for understanding transformations which took place after the takeover in Turkey by AKP in 2002 and embrace the prime ministership by R.T. Erdogana. Successes of the party he’s leading in later years aren't comparable with the performance of other parties which existed on the Turkish political landscape. Constantly conflict unfolding in the adopted period between the army and the AKP government affects for reducing the role of the army in the political system of the state. What's more these restrictions are reposing in legislative changes based on constitutional referenda in 2003, 2007 and 2010. On that account the author is reaching a conclusion that the political role of the army in Turkey is being limited by civilian authorities. Simultaneously on the military plain for her power will be still developed, because it is deciding about the safety of the country.

Keywords

PL

Turcja; Recep Tayyip Erdogan; siły zbrojne Turcji

EN

Turkey; Recep Tayyip Erdogan; Turkish armed forces

• Publisher: Polskie Towarzystwo Geopolityczne
• Journal: Przegląd Geopolityczny
• Year: 2014
• Volume: 9
• Pages: 153-168

Contributors

author

Schmidt Paweł

References

• Aras B., Polat R.K., Desecuritization of Turkey’s Relations with Syria and Iran, „Security Dialogue”, Vol. 39, No. 5, October 2008;
• Aydogan A., Slapin J.B., Left-Right Reversed: Parties and Ideologies in Modern Turkey, „Party Politics” opublikowane online 7 lipca 2013 r.;
• Bieniek K., System partyjny Republiki Turcji w latach 1950-2011, Warszawa 2013;
• Dzisiów-Szuszczykiewicz A., Sukcesy i porażki „anatolijskiego tygrysa” – wyzwania dla polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Turcji, „Bezpieczeństwo Narodowe”, 2012/I, Nr 21;
• Güney A., Karatekelioglus P., Turkey’s EU Candidacy and Civil-Military Relations: Challeges and Prospects, „Armed Forces & Society”, Spring 2005, Vol. 31, No. 3;
• Güney A., Mandaci N., The Meta-Geography of the Middle East and North Africa in Turkey's New Geopolitical Imagination, „Security Dialogue”, 2013, Vol. 44, No. 5-6;
• Herbut R., Podziały socjopolityczne w Europie Zachodniej [w:] Demokracje zachodnioeuropejskie – analiza porównawcza, pod red. A. Antoszewskiego, R. Herbuta, Wrocław 1997;
• Hursoy S., The Paradox of Modernity in Turkey: Issues in Transformation of a State, „India Quarterly: A Journal of International Affairs” 2012, Vol. 68, No. 1;
• Kamrava M., Pseudo-Democratic Politics and Populist Possibilities: The Rise and Demise of Turkey’s Refah Party, ”British Journal of Middle Eastern Studies”, Vol. 25, 1998;
• Oran B., 1999 Elections in Turkey: Nationalism and Globalization [w:] Elections in the Middle East: What Do They Mean?, pod red. I.A. Hamdy „Cairo Papers in Social Sciences”, Vol. 25, Numbers 1/2, Spring/Summer 2002, Cairo, New York;
• Ozman A., Law, Ideology and Modernization in Turkey: Kemalist Legal Reforms in Perspective, „Social & Legal Studies” 2010, Vol. 19. No. 1;
• Satana N.S., Transformation of Turkish Military and the Path to Democracy, „Armed Forces & Society”, April 2008, Vol. 34, No. 3;
• Yörük E., Welfare Provision as Political Containment: The Politics of Social Assistance and the Kurdish Conflict in Turkey, „Politics & Society”, 2012, Vol. 40, No. 4.
• Zalewski P., Ile w Turku Atatürka, „Polityka” nr 39 (2775) / 2010 z 25 września 2010 r.;
• Zurcher E., Turcja. Od sułtanatu do współczesności, Kraków 2013;
• http://global.tbmm.gov.tr/;
• http://tvp.info/;
• http://www.bbc.co.uk/
• https://www.cia.gov/;
• http://www.iiss.org/;
• http://www.osw.waw.pl/;
• http://www.psz.pl/;
• http://www.reuters.com/;
• http://www.rp.pl/;
• http://www.tbmm.gov.tr/.